Okay, dat weten we nu: Trump kan zo’n vijftien minuten contemplatief een eenheidsboodschap verkondigen, om vervolgens vijf kwartier te razen in zijn standaard show. De Republikeinen hebben een enorme kans gemist om van hun conventie inderdaad een ‘eenheids’ festijn te maken. Het lukte maar niet.
Van deze conventie blijven mij, als oppervlakkige beschouwer, toegegeven, maar twee dingen bij. Dat is wat ik hierboven zei, dat Trump niet in staat was boven zichzelf uit te stijgen. De chaos van zijn speech, inclusief Hannibal Lecter en een parade aan leugens, was precies wat zijn presidentschap kenmerkte. Het zal ook het kenmerk zijn van Trump 2.0 als het daartoe komt, met slechte types om hem heen die zijn onvermogen zullen uitbuiten.
Geef hem krediet: hij presenteerde zichzelf zoals hij is. Misschien iets minder kras in zijn stem maar de toonzetting was hetzelfde. Ik vroeg me na de moordaanslag meteen af of dit iets in zijn psyche zou veranderen. Het schijnt dat mensen die aan de dood ontsnappen dat overkomt. Het leek wel het geval te zijn, maar uiteindelijk kregen de instincten van 78 jaar bullshitten de overhand.
We weten nu ook dat de gebalde vuist vooral was bedoeld om de mensen te laten weten dat hij niet dood was, minder een reflexmatige oorlogsdaad. En als u het gelooft, dan is Trump diep bewogen door de barmhartigheid van het opperwezen, die hem spaarde om het land te redden. Ik heb weinig geduld met dit soort geloofsonzin, maar het is part and parcell van het Amerikaanse publieke discours. Wat me altijd verbaasd is dat echte gelovigen accepteren dat er zo met hun diepste gevoelens gesold wordt. Waar is Tijs van den Brink als je hem nodig hebt?
Enfin. Het andere wat me bijbleef waren de ogen van J.D. Vance. Of beter gezegd, het gezicht tijdens zijn toespraak (die overigens niet uitblonk door dictie of enthousiasme). Die ogen. Het gezicht van Vance wordt bepaald door de beharing. Zwarte pluk haar, zwarte stevige baard van het populaire type, zie D. Trump Jr. Maar de ogen, diep in dat donkere gezicht, die vielen me op. Waterig blauw, ergens in de verte van zijn oogkassen. Het deed me denken aan een wolf.
De conventie is voorbij en al zullen de Republikeinse officials officieel tevreden terugkijken, ze zullen zich realiseren dat ze een kans gemist hebben. Geen clips met Trump die eenheid predikt of ook maar iets inhoudelijks zegt dat de indruk kon geven dat hij alle Amerikanen probeert te bereiken.
De ‘eenheidsconventie’ zal snel vergeten zijn nu het Biden-drama zijn ontknoping krijgt. De Democraten, verdeeld maar binnenkort verenigd als nooit tevoren, zullen de nieuwscyclus dit weekend beheersen. De coronapatient die weer, net als in 2020, in zijn kelder in Delaware zit, moet zo snel mogelijk bevestigen wat onvermijdelijk is: die kelder, dat buitenhuis in Delaware, is zijn voorland. Dan hij nadenken over wie ook maar weer zijn minister van Defensie was. Bij een interview in Las Vegas kon hij niet op de naam komen, maar refereerde aan hem als that ‘Black man’.
Laten we hopen dat we Biden snel kunnen vergeten. Dan kunnen de Democraten een conventie houden waar de energie van afspat, met een kandidaat die een toespraak kan houden die enige samenhang en belofte vertoont. Waar niet de persoon Biden maar de erfenis van Biden de boventoon voert.