Evangelische christenen zijn de grootste kracht van het slechte in de Verenigde Staten. Christelijk nationalisme, de idee dat alles geoorloofd is om de seculiere progressieve vijand te verslaan, was een belangrijke factor achter Trumps excessen, inclusief de staatsgreep op 6 januari. Wat vooral zorgen baart is de mate waarin opportunisten in staat zijn deze goedgelovige zeloten en radicalen uit te buiten.

Donald Trump zou niet gekozen zijn in 2016 als Mitch McConnell niet een zetel in het Supreme Court had opgehouden toen Supreme Court rechter Antonin Scalia overleed. McConnell wist wat hij deed. Door Obama’s voordracht te weigeren, schond hij de normen die een constitutionele democratie laten werken, maar hij mobiliseerde de evangelische kiezers die bij de perverse Trump niets te zoeken hadden. Ook McConnell vond het geen probleem om dit te doen met als doel, in zijn geval, gematigd progressief beleid te frustreren en zijn corporate sponsors te plezieren. Ik ben ervan overtuigd dat het openhouden van die zetel de verkiezingen besliste.

De evangelische christenen perverteren ook Amerikaanse buitenlands beleid. Deze week liet Mike Pompeo, Trumps keuze eerst als CIA directeur en daarna als minister van Buitenlandse Zaken, weten dat Israël recht heeft op het Palestijns bezet gebied. Het staat in de bijbel. Pompeo gebruikt het als rechtvaardiging voor het Amerikaanse beleid dat de tweestatenoplossing niet wil en Nethanyahu’s Israël toestaat die te torpederen. Dit is dezelfde bijbelfreak die de moord door de bazen in Saudi Arabië op de journalist Jamal Khassogi bagataliseert.

Het zijn niet alleen evangelische christenen die delen waar Pompeo voor staat. Een notoire opportunist als Donald Trump werkte eraan mee en, in alle eerlijkheid, de tweestaten optie is al heel lang geleden verlaten. Alleen Mark Rutte gelooft er nog in. Pompeo gelooft andere dingen, zoals de plicht van de VS om naar de pijpen van Israël te dansen. Niet dat hij uitlegt hoe Israël om moet gaan met die miljoenen Palestijnen op haar gebied zonder dat het, zoals Amnesty al waarschuwde, een apartheidsregime genereert. Niet elk slecht idee komt van een evangelische kwezel, maar laten we zeggen dat alle evangelische nationalisten slechte ideeën hebben.

Mike Pence is ook zo’n type. Vier jaar lang tolereerde hij Trumps strapatsen. Dat hij op 6 januari zijn plicht deed, was gegeven dat verleden inderdaad uitzonderlijk. Maar het was zijn plicht en we hoeven geen held te maken van een politicus die doet wat de grondwet voorschrijft. Het is meer dan rechtvaardig dat deze evangelische zeloot het risico loopt zijn evangelische achterban niet te kunnen bereiken juist omdat hij Trump in de wielen reed. Deze man had in 2016 niet de moed om Trump, de pussy grabber, te waarderen voor wat hij was: een gewetenloze proleet. Pence dankt zijn politieke bestaan aan deze man en met intens genoegen zie ik hoe hij eraan ten onder gaat.

Pence noch Pompeo zullen president worden. Maar de evangelische erfenis in de Amerikaanse samenleving is immens. Er wordt veel geleuterd over woke, maar wie stelt het hypocriete gedoe van deze mensen aan de kaak? Meisjes die met hun vader ‘trouwen’ om hun maagdelijkheid te verzekeren? Chastity ringen? Het besmeuren van gays en het net doen of seks niet bestaat? Maar dat is maatschappelijk klein bier vergeleken met de anti-abortus beweging die nu, dankzij de evangelische kiezers, vrouwen verplicht tot een leven dat ze niet willen en kinderen de wereld op schopt die niet gewenst zijn en dat ook zo zullen ervaren. En deze rechters zijn nog niet klaar.

Lieden als gouverneur DeSantis en in zijn spoor andere opportunisten die woke als excuus gebruiken om de vrijheid van denken, van meningsuiting en van publicatie ondermijnen. Die onderwijs in hun mal willen persen, die evolutietheorie ontkennen omdat de bijbel zegt dat de wereld 6000 jaar geleden werd geschapen. Geen wonder dat een groot deel van de Amerikanen te dom is om voor de duvel te dansen (pun intended). Deze zogenaamde woke bestrijders installeren hun eigen ‘mag niet’ en ‘kan niet’ taboes. Ik denk overigens dat ze daarin te ver zullen gaan, opportunisten hebben die neiging en fundamentalisten hebben geen grenzen – de hele wereld moet eruit zien zoals zij dat willen. En dan heb ik het nog niet eens over de perversiteit van het verhullen van maatschappelijke tegenstellingen, van maatschappelijk onrecht onder de valse vlag van cultuurtegenstellingen.

Ik heb niets tegen geloof, begrijp me goed. Sommige mensen hebben er wat aan. Ik niet. Mijn ergernis betreft absolutisme en, ik kan het niet anders formuleren, domheid. Beide aspecten vallen samen in levens en stellingnames gebaseerd op een boek, of dat nu de bijbel of de koran is (het is, tussen haakjes, verbazend dat lui als Pompeo niet in staat zijn het absolutisme van fundamentalistische moslims te waarderen). Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat iemand met enige intellectuele vaardigheid, met intellectuele integriteit, zijn of haar waarden, waarop gebaseerd dan ook tot absolute waarheid verheft en ze opdringt aan de rest van ons.