Zo, het is officieel. Trump heeft een veroordeling aan zijn broek voor seksueel lastigvallen en defamation, het onterecht iemand te schande stellen. Een veroordeling voor verkrachting was te veel gevraagd, viel ook niet te verwachten, denk ik.

Maar de jury in New York heeft mevrouw Carroll op de meeste punten geloofwaardig gevonden en ze heeft gelijk gekregen. Die staat. Nog los van de toch wel onthutsende vertoning van de getuigende oud president die zijn vrouw verwarde met Carroll en stupide dingen zei, en nog los van zijn advocaat die zo uit het stenen tijdperk leek weggelopen. 

De psycho moet vijf miljoen dollar overmaken aan Carroll. Dat zal nog wel even duren, Trump heeft er een handje van verplichtingen zo lang mogelijk uit te stellen.

Wat gaat dit betekenen voor de campagne van de staatsgreeppleger om nog eens vier jaar te mogen proberen de democratie om zeep te helpen? U gok is zo goed als de mijne.

Ik vermoed dat hard core Trumpisten het enkel zien als een bevestiging van de vervolging door het establishment waaronder Trump zou lijden. Maar laten we zeggen dat het geen extra kiezers zal gaan opleveren. 

Over de langere termijn denk ik dat het wel degelijk schadelijk zal zijn. Kan de Republikeinse Partij, kunnen die lafaards die hem op 7 januari niet buitenspel durfden te zetten, het accepteren dat een veroordeelde wegens sexual harassment hun kandidaat is? Ik heb geen hope pet op van deze lieden, die liever de macht hebben dan de moraal verdedigen, maar toch. Ik zie er naar uit ze morgen te zien kronkelen om zich los te maken van de uitspraak, zoals niet van de veroordeelde.

En dan is dit pas het eerste proces. Georgia komt eraan. Acht van de fake kiesmannen die Trumps handlangers hadden gearrangeerd hebben al toegezegd met de openbare klager te zullen meewerken, wat impliceert dat ze zullen getuigen over deze poging een verkiezing te stelen. 

En speciale aanklager Jack Smith vordert gestaag met zijn onderzoek naar de gestolen documenten en de staatsgreep zelf.

Bij Trump is het nooit over. Maar laten we zeggen dat ik vandaag de eerste nagel in zijn politieke doodskist hoorde slaan.