Het leukste, of in elk geval lach oproepende, moment in die lange saaie verkiezingsavond was toen de dappere verslaggever voor het stadhuis van Rotterdam de afvaardiging van DENK opving. Ze zagen eruit als de Godfather goons tijdens een avondje stappen.

De verslaggever kondigde het item aan en zei, ietwat aarzelend maar zich realiserend dat je in de normale wereld zowel mannen als vrouwen tegenkomt, dat hij stond bij ‘de heren … en dames van DENK’. Hij keek ongemakkelijk naar de duister kijkende heren. Het was wel leuk.

En ook heel Turks Nederlands. Vrouwen spelen bij DENK geen rol. Kuzu bleef koel. Ik heb hem altijd goed getraind gevonden, heel goed in staat om een onderwerp naar zijn kernboodschap te brengen. Die was gisteravond: eigenlijk zijn we een progressieve partij, gericht op inclusiviteit en we willen graag mee besturen. Hij keek nog net niet over zijn schouder om te zeggen: is het niet dames en heren?

De verzamelde heren schuifelden het stadhuis in. De ontkenning van de Armeense massamoord en de liefde voor de dictator in Turkije zullen progressieven wel doen oppassen om zich te laten misleiden.