Arizona’s anti-Hispanic wetten zijn het topje van een ijsberg

Het is geen toeval dat de conservatief/libertijnse aartsvader Barry Goldwater zijn carrière maakte in Arizona. Of dat ex-maverick John McCain de staat vertegenwoordigde en met de daar populaire Sarah Palin campagne voert voor herverkiezing als betrouwbare conservatief. Of dat de beruchte sheriff Joe Arpaio opereert in een voorstad van Phoenix. En het waren niet de voormalige segregatiestaten in het Diepe Zuiden maar het was Arizona dat in eerste instantie weigerde Martin Luther King Day in te voeren.

Niemand hoeft dus verrast te zijn dat Arizona nu het nieuws haalt met vergaande anti-immigranten wetgeving.
Vorige maand nam Arizona een wet aan die illegale immigratie niet enkel een federale overtreding maakt maar ook een overtreding van de staatswetten. De lokale politie moet volgens de nieuwe wetgeving als ze ‘wettig contact’ gemaakt heeft met aangehouden mensen hun immigratiestatus controleren als er reden is voor ‘redelijke verdenking’ dat ze in overtreding zijn (de betreffende termen zijn niet gedefinieerd). Als ze geen papieren hebben, moeten ze gearresteerd worden. Het laat zich raden dat een reden voor ‘redelijke verdenking’ is dat je er uitziet als een Hispanic, zodat het minste of geringste, een ster in de voorruit of iets dergelijks, aanleiding kan zijn om Hispanics aan te houden. Deze praktijk die door de reactionaire sheriff Arpaio al jaren wordt toegepast moet nu in de hele staat geldend worden.

Waarom in Arizona? Gedeeltelijk omdat ze in Arizona nu eenmaal dol zijn op luidruchtige signalen, of die nu komen van Goldwater of van Arpaio. Maar ook omdat illegale immigratie een serieus Amerikaanse probleem is waarvan grensstaten als Arizona de zwaarste lasten dragen. Het drugsgeweld van Mexico laat zijn sporen na in de VS en Arizona merkt daar steeds meer van. Hoewel onder regering Bush pogingen werden ondernomen om een nieuwe immigratiewet op te stellen (onder meer door John McCain die toen nog bij zijn verstand was en serieuze wetgeving in elkaar zette) is er op landelijk niveau weinig gedaan behalve het geld vrij maken om steeds grotere en steeds meer hekken op de grens neer te zetten. Wat dat betreft is de wetgeving in Arizona vooral een noodkreet, een roep om aandacht voor een onderwerp dat ook elders opspeelt.
Gedeeltelijk ook omdat Arizona een voornamelijk blanke staat is, met een hoog gehalte aan bejaarden die rondom Phoenix hun tenten hebben opgeslagen. Iedereen kent de foto’s van de in het zwembad bewegende oude dames bij hun ochtendgymnastiek. Het heeft geleid tot wat je een generatiegat kunt noemen, ongeveer van de grootte van de Grand Canyon: van de ouderen (boven de vijftig) in Arizona is 83 procent blank, van de kinderen onder de twintig maar 43 procent.

De staat is een voorbode van een proces dat zich ook elders afspeelt, namelijk de groeiend invloed in aantallen en daarmee geleidelijk aan in stemkracht van de Hispanics. Die bevolkingsopbouw verklaart de hysterie in de door Republikeinen gedomineerde staatspolitiek. De bejaarde John McCain, ooit een wonder van redelijkheid en sponsor van een gematigde immigratiewet, loopt in zijn campagne voor herverkiezing nu de meest wilde taal uit te slaan over immigranten. Hij is uiteraard helemaal voor de nieuwe wet.
Interessante signalen van een politiek probleem maar minstens even interessant is te zien hoe dit soort beleid zichzelf in de staart bijt. President Obama heeft al laten weten dat dit soort wetten geen plaats mogen hebben in Amerika maar hij heeft nog niets waargemaakt van zijn verkiezingsbelofte dat hij illegale Hispanics een redelijk pad naar naturalisatie zou bieden.

Obama’s woorden zullen sowie weinig invloed hebben op de blanke Tea Party activisten die sterk zijn in Arizona. Belangrijker is dat de Republikeinen geleidelijk aan de Hispanics van zich vervreemden, wat lange termijn gevolgen kan hebben voor onder meer presidentiële politiek. George W. Bush haalde bij zijn eerste verkiezing nog een respectabel aantal stemmen bij Hispanics, als Texaan die een woordje Spaans sprak. In 2008 was de Hispanic steun voor de Republikeinse kandidaat minimaal. En in Californië, waar in absolute aantallen de meeste Hispanics wonen, hebben Republikeinen zichzelf in de jaren negentig schade toegebracht met haatdragende, negatieve wetgeving voor immigranten en kinderen. De Hispanics in Arizona hadden zich tot nog toe niet politiek georganiseerd maar die achterstand zal nu snel ingehaald worden.
Uiteindelijk zal deze wet worden teruggetrokken, simpelweg omdat hij de staat Arizona schade toebrengt. Toeristen kunnen met hun voeten stemmen en de staat boycotten.

Maar veel directer is de schade doordat andere staten, grote organisaties of bedrijven weigeren naar Phoenix en Tucson te komen voor hun conventies. Een dergelijke boycot is altijd een probaat middel om beleidswijzigingen af te dwingen. Arizona ging in 1993 tegenstribbelend akkoord met de Martin Luther King dag nadat de finale van het American Football seizoen, de Super Bowl, werd verplaatst.
In elk geval is The Arizona Republic, het grootste dagblad in Arizona, niet blij met de nieuwe wetgeving.

De krant wijt de absurde anti-Hispanic wetgeving in de staat aan het falen van de leidende politici. De twee senatoren van Arizona, waaronder dus John McCain, krijgen ervan langs. Ze hebben niets gedaan om illegale immigratie te voorkomen, stelde de krant in een hoofdredactioneel op de voorpagina, en daarmee heeft ‘de federale overheid zijn plichten aan de grens verzaakt’. De politici in Arizona, stelt The Arizona Republic, praten de kiezers naar de mond in hun reacties op de angst van het brede publiek. ‘Het resultaat is een staatswet die Hispanics intimideert en niets doet aan het terugdringen van illegale immigratie’. Het hoofdredactioneel verwoordt de vrees van de denkende lieden in Arizona (die op het moment in de minderheid zijn) dat deze wet negatieve gevolgen voor Arizona zal hebben en het echte probleem niet oplost.
Tegelijkertijd duwt Arizona’s wetgeving Amerika met de neus op het probleem van illegale immigratie.

Nieuwe wetgeving is onvermijdelijk en het is een teken van het in beide partijen geldende opportunisme dat nu ook Harry Reid, de Democratische leider van de Senaat, in het naastgelegen Nevada met de wolven meehuilt. Het probleem is dat een vergevingsbeleid voor de tien miljoen illegalen in de VS geen schijn van kans heeft in een economie die kampt met een werkloosheid van tegen de tien procent. In de campagne van 2008 waren de andere onderwerpen zo dominant dat immigratie nauwelijks aan bod kwam – hoewel opiniemakers dat wel hadden voorspeld. Nu de directe crisis bezworen is en in november de tussentijdse verkiezingen op de agenda staan, lijkt immigratiewetgeving bij uitstek het onderwerp om populistische sentimenten te beroeren. Dan zal blijken dat Arizona misschien wel de meest extreme reactie vertoont maar niet de enige staat is die tot draconisch beleid overgaat.