Als u misschien dacht dat #metoo koorts mij had gegrepen: ik heb toch nog maar even het artikel in de Volkskrant opgeduikeld waarin ik betoogde dat Clinton moest vertrekken toen Lewinsky bekend werd. Gedateerd 24 januari 1998. Ik kreeg toen een bak shit over me heen van progressieven die meenden dat je Democratische presidenten niet moet aanvallen. Hetzelfde verhaal zal gaan gelden voor Senator Al Franken, goede man, goede senator, hork toen horkerig zijn nog mocht. Tough shit.
Hieronder in volledige tekst.
Het is tijd voor Clinton om op te stappen – snel graag
De Amerikaanse president Bill Clinton heeft zichzelf onmogelijk gemaakt. Alle partijen hebben er belang bij dat hij aftreedt. Behalve de Republikeinen, meent Frans Verhagen, want die hebben meer aan een aangeschoten Clinton dan aan drie jaar president Al Gore….
BILL CLINTON zou zichzelf, zijn land en de wereld een plezier doen als hij aftrad als president. Zijn positie is onhoudbaar, om minstens twee redenen.
Feitelijk is zijn presidentschap voorbij. Hij heeft geen politiek en moreel gezag meer om met de middelen die het ambt verschaft effectief te regeren.Ernstiger nog is dat Clinton iedere dag dat hij langer aanblijft het ambt van president omlaag haalt en zo structurele schade toebrengt aan het Amerikaanse politieke systeem. De situatie die nu is ontstaan is onomkeerbaar.
Zelfs als de meineed-zaak, die tot impeachment (de procedure die het Congres instelt om de president af te zetten) zou kunnen leiden, niets om het lijf blijkt te hebben, dan nog is inmiddels genoegzaam aangetoond dat Clinton ongeschikt is voor het ambt dat hij bekleedt. Het spoor van seks met vrouwen waarmee hij ook een relatie als superieur had, is te lang geworden. Hier is sprake van een pathologische schuinsmarcheerder, een misbruiker van zijn machtspositie. Of hij nu gouverneur, president of hondenvanger is, Clinton lijkt onder alle omstandigheden zijn positie te gebruiken om aan zijn seksuele gerief te komen.
De meest recente gevallen van de dames Willey en Lewinsky tonen dat zijn onverantwoordelijk gedrag zich niet heeft beperkt tot zijn tijd voor het presidentschap, maar dat hij gewoon is doorgegaan met het opdringen van zijn lusten aan employées of stagiaires van het Witte Huis.Dat de dames er mee instemden is een argument waarvan ik had gehoopt dat het in dit soort machtsverhoudingen niet meer zou worden gebruikt.Is een éénentwintigjarige, die graag carrière wil maken, en op een dag in het privé-kantoortje wordt geroepen van de baas, iemand die daar in alle vrijheid en zonder druk over beslist? Paula Jones klinkt met de dag geloofwaardiger.
Fundamenteel is dat wat Clinton doet geen privé-activiteit is die ons niets aangaat. Clinton is president en zijn gedrag beïnvloedt zijn positie als zodanig. Aangezien we daar allemaal mee te maken hebben, is het iedereens zaak. Het heeft invloed of zijn functioneren, of je zijn gedrag nu wel of niet acceptabel vindt. Als er nog drie jaar een gehavende, gedeukte en verongelijkte persoon in het Witte Huis zit, dan is de kans op serieus beleid gering.Minstens even belangrijk is dat het gedrag van Clinton gedrag simpelweg niet acceptabel is. Is het te veel gevraagd om te verlangen van publieke leiders, gekozen op basis van het vertrouwen dat ze de belangen van de samenleving behartigen, het goede voorbeeld geven of zich op zijn minst niet misdragen?
Je hoeft geen moraalridder te zijn om vast te stellen dat het Clinton aan essentieel normbesef ontbreekt. Blijkbaar snapt hij niet, of wil hij niet snappen, dat je als president ook een zekere waardigheid hebt op te houden. Laten we maar eens gewoon vaststellen dat we van een leider beter verwachten en dat wanneer hij dat niet kan opbrengen, hij naar ander werk moet omzien.Een andere reden om van Clinton af te willen is zijn klaarblijkelijke bereidheid om met vuur te spelen. Hij zoekt het gevaar op – niet de hoogst gewaardeerde eigenschap voor een president. Stel u voor: gedurende al die jaren dat Paula Jones het Witte Huis achtervolgde met haar sexual harassmentzaak, oefende degene die haar beschuldigingen altijd heeft ontkend, precies dezelfde praktijken uit in zijn nieuwe, nog machtiger positie.
Ik ben geen psycholoog, maar er is blijkbaar iets dat politici en andere mensen met macht verleidt tot dit soort gedrag. Voormalig presidentskandidaat Gary Hart leed aan hetzelfde fenomeen en ook Clintons voorganger John F. Kennedy testte voortdurende hoe ver hij kon gaan. Dat Clinton nu gesnapt wordt, maakt het onacceptabele gedrag van hen die niet gepakt werden nog niet aanvaardbaar.
Natuurlijk zijn Amerikanen niet preutser of conservatiever dan de rest van de wereld. Als zij weten dat een president als president functioneert, kunnen ze veel van hem accepteren. Maar dan moet hij er al zitten – uiteindelijk kan je hem moeilijk kwijt.
Wel speelt het een rol in hun besluitvorming of ze iemand voor de eerste keer in een leiderschapspositie zetten. Clinton zou nooit gekozen zijn in 1992 als ze hadden geweten wat ze nu weten. Dat is geen preutsheid, maar pragmatisme. Waarom zou je een amorele risico-zoeker in het Witte Huis zetten?
Wat de optie om af te treden extra pikant maakt, is dat president Clinton daarmee het politieke fortuin van zijn gedachtengoed en zijn partij geweldig zou opkrikken. Niet alleen heeft hij een goede reden om af te treden (zodat het niet al te opportunistisch lijkt), maar hij heeft ook een goede opvolger.
Al Gore moet in staat worden geacht om de komende drie jaar het presidentschap nieuwe inhoud te geven en zo als ijzersterke kandidaat de verkiezingen van 2000 in te gaan. En Clintons historische positie? Ach, die is toch al reddeloos verloren.Degenen die het meest ongelukkig moeten zijn met de huidige ontwikkelingen zijn dan ook juist de Republikeinen die Clinton zo graag pootje wilden haken. Zij zijn oneindig meer gebaat bij een zwakke president die nog drie jaar moet volmaken, dan bij een sterke, nieuwe man die met een schone lei kan beginnen.
Mogelijk krijgen ze de ultieme straf voor het wensen van iemands ondergang: de wens komt uit. Als Clinton zijn kwelgeesten echt een hak wil zetten, kan hij geen beter middel vinden. Maar ook als hij niet zo cynisch is, misschien moet hij dan toch maar realistisch zijn. Zijn presidentschap is voorbij.Over en uit. Tijd om weg te wezen. Snel graag.Frans Verhagen is hoofdredacteur van Amerika.
