Ik weet niet wat voor belazerde tekst schrijvers ze bij de PvdA gebruiken:

‘Maak je los uit de traditie van Brexit en Trump’, zegt het manifest dat ze vanochtend publiceerden.

What the f**k betekent dat?

Dat Wilders geen fatsoen heeft wisten we al. Dat hij domme tweets stuurt met plaatjes waarvan hij zelf denkt dat ze echt zijn, idem. Dat daarna de moeite neemt om een ander plaatje te shoppen om Pechtold als oude zeur te laten zien, is, nou ja, wat moet je het noemen, zielig?

Of misschien juist niet. Wilders weet wat hij doet. Onzinplaatje of niet, het gaat een eigen leven leiden. Trumpistan in de polder. Net als die andere psycho zal hij zich nooit verontschuldigen. Dat woord kent hij alleen als in ‘eisen van anderen’. Hij is een nep-Nederlander, met nep normen en nep waarden.

De vraag is hoeveel aandacht je eraan moet besteden. Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Mijn eerste impuls is het te negeren. Niemand die niet al overtuigd is van de smakeloosheid en het onfatsoen van Wilders zal door kritiek overtuigd worden. 

Beter is het hem uit te lokken, nu en straks in het debat, om helemaal wild te gaan (no pun intended). Dat moet Pechtold niet proberen, denk ik. Niet omdat hij dat niet zo mogen maar omdat hij het niet kan. Niet geloofwaardig. Rutte zal het niet doen. Moeten we dan echt hopen op een klasse vertoning van Buma?

Ik schreef in de Groene dat ik verwacht dat het premiersdebat zal gaan tussen mensen die geen van allen premier gaan worden. Het is niet meer dan een gutfeeling maar zelfs als de VVD 25 zetels haalt, zal Rutte zo beschadigd uit deze strijd komen dat hij niet door kan gaan. Het is nog te vroeg voor Klaas. Mijn verwachting is daarom een premier van buiten, niet de slechtste Nederlandse traditie. Ik denk aan Rinnooy Kan of zo iemand, een polderaar die een coalitie van onwillenden bij elkaar kan houden.

Rosanne Hertzberger is een van de tientallen columnisten in de NRC. Om je geest aan te slijpen. 

Verbaasde ze een paar weken geleden al met een boutade tegen Obama, zonder al te veel argumenten, deze week verkondigt ze dat immigratie en islam de thema’s van de verkiezingsstrijd zijn. 

Ze stelt dat immigratie en integratie bovenaan het lijstje staat van kiezers als probleem in Nederland. Ver boven zorg en economie. Niet in de onderzoeken die ik heb gezien. Daar staat zorg bovenaan.

Ze voegt ook meteen het ‘debat’ over integratie samen met dat over immigratie = vluchtelingen. Dat doet Wilders ook.

Ze zet de stropop op dat je best tegen criminele asielzoekers in Weert mag zijn zonder Trump genoemd te worden. Ja, dat mag. Nu graag een echt punt.

In de volgende zin klaagt ze dat je het niet over islamisering mag hebben. Ze definieert dat niet (Wilders doet dat ook niet) maar in de volgende zin heeft ze het over een onderzoeker aan de UVA die een ‘IS apologeet’ zou zijn. Ze doet net of dat probleem met een onderzoek bewijst dat er islamisering is en doet net of je daar niet over mag praten.

Als we het niet over islamisering en immigratie hebben, vindt ze, dan zijn we schuldig aan de opkomst van Wilders, die ze levensgevaarlijk vindt.

Helaas, haar oplossing is erger dan het probleem. Ze heeft de Wilders visie op de wereld al zo geïnternaliseerd dat een debat dat niet op zijn termen wordt gevoerd niet een echt debat is. 

Tamelijk botte slijpsteen als je het mij vraagt.

De verkiezingsstrijd krijgt een heel andere draai door de onbetrouwbaarheid van Rutte. Persoonlijk heb ik hem nooit vertrouwd. Toen hij nog kamerlid was kwam hij eens bij een D66 bijeenkomst over integratie waar hij allerlei ‘kijk mij eens hard zijn’ praatjes hield, die niet pasten bij zijn liberale basishouding. Wat een fluim, dacht ik toen. Ik heb weinig reden gehad mijn mening te herzien.

Het is natuurlijk heerlijk dat de advertentie van de VVD over Hollandse normen en waarden, want dat was het, precies samenvalt met het eindeloze schandaal op Justitie. VVD ministerie bij uitstek, gigantische puinhoop maar vooral een begraafplaats van de stelling dat PvdA’ers allemaal zakkenvullers waren en VVD’ers oprechte, eerlijke bestuurders. Wat normaal is voor de VVD van Rutte is bij uitstek te zien aan de carrière van Van der Steur – en Rutte.

Mevrouw Schippers, het alternatief voor Rutte, de vrouw die de PVV niet uitsluit omdat ze maar al te graag de eerste vrouwelijke premier wil worden,  zal  vast weer gaan roepen dat schandalen altijd in verkiezingstijd boven water komen. Dan moeten die schandalen er wel zijn en de afgelopen vijf jaar grossierde de VVD erin. Natuurlijk verkoopt zo’n boek beter rond verkiezingstijd, zoals ook de normen en waarden praatjes beter bekken rond de verkiezingen, althans, dat dachten de pr baasjes van de VVD.

De oplossing ligt voor de hand. Van der Steur eruit en de slimste en meest sympathieke mens van Nederland minister maken voor zolang als het duurt. Maakt weinig uit voor beleid maar oogt lekker. 

Het haalt Rutte niet van de haak wat zijn onbetrouwbaarheid betreft. Dat is toch wel het grootste nieuwe feit in deze campagne: het intense, diepe wantrouwen van de kiezers tegenover hun premier. 

Dat wantrouwen gaat de VVD geen kiezers kosten naar rechts, die zijn al weg. Nee, dit gaat knabbelen richting CDA en D66. Ik vermoed meer CDA omdat potentiële VVD kiezers  natuurlijk Pechtold evenmin vertrouwen. Maar ik denk ook dat er ruimte is voor een betrouwbaar iemand, de schaduw van Rutte maar dan eerlijker: ik denk dat dit een buitenkansje is voor Asscher, de enige van het stel die geloofwaardig een premier beeld zou kunnen ophouden. Let op mijn woorden.

Wethouder Ollongren van D66 wil af van de strenge bonusregels in Nederland. Ze is bang dat de Londense bankiers anders naar Frankfurt gaan of Parijs.

Ollongren gaat uit van een verkeerde vooronderstelling: dat Amsterdam die bank sector zou willen hebben. Ik ben helemaal voor meer banen, voor economische groei, maar als Amsterdammer denk ik dat de komst van de Londenaren een ramp zou zijn voor de stad.

Het openen ‘for business’ van Amsterdam door VVD en D66 heeft al onzalige gevolgen gehad. Ja, klagen is Amsterdammers eigen, maar de toeristenplaag is echt en een dagelijkse irritatie om het over Airbenb’ende buurtgenoten maar niet te hebben. Die bankiers, die kunnen we missen als kiespijn.

Houden zo, die bonusregels. En als ze inderdaad, zoals Jeroen Dijsselbloem zei, zo gemakkelijk te ontlopen zijn: aanscherpen.

Ik hoorde gisteren toevallig een interview met Jeroen Dijsselbloem. Bevrijd, zoals hij zei, nu er campagne gevoerd werd. Kon hij ook weer dingen bepleiten die de VVD steeds had tegengehouden of die in de coalitie geen plaats konden vinden.

Ik was onder de indruk. De PvdA heeft eigenlijk maar een opdracht deze verkiezingen en dat is duidelijk maken waarom ze vier jaar met de VVD geregeerd heeft en waarom het veel beter kan als kiezers in de onderhandelingen de PvdA sterk genoeg maken. Dijsselbloems verhaal imponeerde. Klik hier om te luisteren.

Sylvana Simons heeft Denk achter zich gelaten. Blijkt bij nader inzien toch vooral een partij te zijn voor conservatieve Turkse Nederlanders.

Een moedige stap. Ik vermoed dat ze via Denk in de kamer had kunnen komen maar dat ze voorzag dat ze daar al snel uit de fractie had moeten stappen. Dat heeft ze nu maar meteen gedaan.

Ik geef haar nieuwe partij vooralsnog weinig kans, maar de zelfpromotors van Denk hebben flinke averij opgelopen.

Ik moet zeggen dat Lodewijk Asschers aankondiging dat hij de hoogste belastingschijf wil optrekken een sluwe manoeuvre was. Zijn onderliggende boodschap is precies de boodschap die de PvdA wil uitstralen: om het samen in onze samenleving te versterken moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Het gaat goed met de economie dankzij het gewaagde en niet onomstreden kabinet waarin de PvdA deelnam, maar nu moeten degenen die daar het meest van profiteren ook naar rato bijdragen. Dus iets meer voor hen die iets meer inkomen hebben, en bovendien net een belastingextraatje hebben gekregen.

Sluw, want mensen die zich druk maken om een procent meer of minder in een schijf stemmen toch niet PvdA. Sluw, want het benadrukt dat de PvdA niet vrijblijvend oproept tot een inclusieve samenleving met adequate voorzieningen. PvdA’ers dragen er zelf aan bij, een manifestatie van een onpopulair woord: solidariteit. Ik raad Asscher aan om dat woord niet vaak te gebruiken maar de achterliggende gedachten des te meer.