Ik wil niet steeds mijn gelijk halen, maar wijs er toch op dat de afgelopen de reacties op Trumps overwinning in New Hampshire duidelijk maakten dat het niet allemaal goed gaat voor de psycho. Zoals ik woensdag schreef was de 54 procent in New Hampshire mager en inderdaad heeft het ook veel andere publicaties, eigenlijk alle serieuze media in de VS, geïnspireerd tot verhalen over Trumps zwakke plek: het binnenhalen van de kiezers in het midden.
Dat heeft te maken met zijn voorgeschiedenis. De Republikeinse politici die in ganzenpas achter de proto-dicatator aan marcheren krijgen straks de rekening gepresenteerd, dat wil zeggen, ze beginnen zich langzaam maar zeker te realiseren dat Trump opnieuw tot een verkiezingsramp zal leiden. Het heeft te maken met Trumps karakter. De ‘overwinningstoespraak’ was een staaltje van ressentiment en het ordinaire gescheld tegen Nikki Haley was niet alleen dom en onnodig maar ook beschamend. De oerdomme senator van South Carolina, Tim Scott, die zich na een mislukte campagne achter de psycho schaarde in de hoop een vice-presidentskandidaat te kunnen zijn, zette zichzelf voor schut door achter Trump mee te lachen en diens foute grappen over te nemen. Exit Scott – hij is geen kandidaat meer, ook niet voor vicepresident.
Nikki Haley doet nu eindelijk wat ze eigenlijk al maanden had moeten doen: de nadruk leggen op de totale ongeschiktheid van de psycho. Zijn presidentschap was chaos, zijn afscheid schandelijk en een misdaad tegen de grondwet, maar hij raakt ook steeds vaker de weg kwijt. Het blijft jammer (voor Haley) dat ze niet eerder de aanval opende en ik begrijp nog steeds niet waarom ze de debatten waar Trump niet aanwezig was en zich dus niet kon verdedigen of met birdbrain-achtig gezeur kon redden, niet beter gebruikte om hem aan te vallen.
Het kan zijn dat het te laat is, maar alle schade die ze de komende weken nog toebrengt – dwz. de mate waarin ze Republikeinen ervan kan overtuigen dat ze hun partij voor gek zetten door met Trump in zee te gaan – alle schade helpt in november. Als Trump dan de kandidaat is. Ik schreef eerder in de Standaard over de mogelijkheid van een brokered convention. Het is nog lang niet zeker dat Trump de kandidaat zal worden.
De veroordeling van Trump tot betaling van pak weg 83 miljoen dollar omdat hij zijn grote bek niet kan houden, is een eerste stap op weg naar een reeks van juridische veroordelingen. Dit was geen wraakactie van de Democraten, zoals Trump graag volhoudt, maar een uitspraak van zijn ‘peers’ van een jury, van zijn landgenoten, zijn collega burgers. En, zoals de peilingen in New Hampshire ook lieten zien, die rechtszaken gaan toch een rol spelen.
Ik ben er nog steeds zeker van dat Trump in november niet kan winnen, en tamelijk zeker van de kans dat Trump helemaal niet de kandidaat zal worden. Evenmin ben ik overtuigd van Bidens kandidatuur, want daar zitten ook nog wel wat hobbels in de weg.
Kortom, alle verhalen dat het voorspel voor de grote verkiezingen al voorbij is, lijken me prematuur.