Bij de dood van Paul Volcker.

Hij was meer dan twee meter lang, rookte sigaren en was nadrukkelijk aanwezig. In mijn jaren als correspondent in Washington ging ik meer dan eens naar een openbare vergadering van de Federal Reserve bank, waar voorzitter Paul Volcker altijd imponeerde.

Volcker was benoemd in 1979 door Jimmy Carter, met de opdracht de hardnekkige inflatie (tegen de 20 procent) uit de Amerikaanse economie te wringen. President Carter deed dat met de wetenschap dat de recessie die het gevolg zou zijn van Volckers beleid hem problemen op zou leveren in de aanstaande verkiezingsstrijd. Carter was moedig op een manier die andere presidenten (Ford als hij was herkozen in 1976 of Reagan als hij dat jaar al was gekozen) niet zouden zijn geweest.

De recessie kwam er en Carter verloor de verkiezingen – Reagans sound bite: ´als u vindt dat u beter af bent dan vier jaar geleden, stem dan op hem, zo niet stem dan op mij´. De recessie zou duren tot begin 1983, met Reagan voortdurend klagend dat Volcker niet deed wat hij wilde (een Republikeinse gewoonte over FED voorzitters). We zijn inmiddels vergeten dat Reagan in 1982 de tussentijdse verkiezingen verloor en dat hij razend onpopulair was. Zijn geluk (en geen president had meer geluk dan Reagan) was dat de opleving precies op tijd kwam voor zijn herverkiezing.

Volcker bleef voorzitter tot 1987 toen de desastreuze economie van de jaren zeventig (hoge olieprijzen, hoge inflatie en hoge werkloosheid) onder controle was gebracht. Niet de heilige Reagan en zijn marktbeleid waarvan we nu de negatieve effecten ervaren waren de reden dat het goedkwam met Amerika maar Paul Volcker. Hij bleef de rest van zijn leven waarschuwen voor belastingverlagende, begrotingstekorten veroorzakende Republikeinen en nog onlangs schreef hij over de plutocratie die de VS is geworden.

Volckers opvolger, benoemd in 1987 nadat Reagan had geweigerd Volcker te herbenoemen, was Alan Greenspan. Die zou in de jaren 2000 verantwoordelijk worden voor de crash van 2008, waarvan de gevolgen nog steeds doorwerken. Volcker was de verstandigste voorzitter die de FED ooit had. En, tussen haakjes want Volckers overlijden zal binnenkort gevolgd worden door dat van de man die hem benoemde, het was een typische Jimmy Carter beslissing: moedig onder moeilijke omstandigheden, wetend dat het hem politiek zou kosten. Dat soort presidenten zijn zeldzaam.