Okay, ik had het verkeerd. Biden riep terecht ‘wolf’ en waarschuwde terecht dat Poetin Oekraïne zou binnenvallen. Gisteren gebeurde het.

De erkenning van twee landen die geen bestaansrecht hebben zijn in zekere zin een afleiding. Afgezien van Nicaragua, Cuba en Venezuela zal niemand ze erkennen. Zelfs niet Poetins warme vriend Xi. Wat moet je ermee, behalve Oekraïne met zijn neus in de machteloosheid drukken? Nou ja, dat is een doelstelling.

Kan Poetin wegkomen met deze afscheiding, zoals hij wegkwam met de Krim en met de afscheiding in Georgia? Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het Oekraïnse leger de oude (kleine) grenzen van Donesk en Luhansk gaat verdedigen om verder oprukken te voorkomen. Daarmee creeert Poetin een feit aan de grond.

Zal hij verder gaan? Ik weet het niet, waag me niet aan een voorspelling. De man is tegelijkertijd rationeel maar ziet er opgepoft en ziekelijk uit. De voorstelling met zijn nationale veiligheidsstaf was amusant, beter dan een uitzending van Ongehoord Nederland waarin een antidemocratisch parlementslid mag uitleggen waarom Poetin volstrekt gerechtvaardigd is.

Dat de burgers van die twee nieuwbakken landjes gelukkig zijn met hun nieuw verworven onafhankelijkheid is onwaarschijnlijk. Maar evenmin zullen ze heel veel daadwerkelijk verzet kunnen plegen.

Ik ben nog niet onder indruk van de sancties tot nu toe, al is het stopzetten van de Nordstream 2 een mooie ontwikkeling. Ik betaal graag de hogere gasprijs. Nu maar zorgen dat die pijplijn niet weer in een later stadium geopend wordt. We zijn niet zo goed in sancties voor gedrag.

Wel Iran economisch wurgen maar niet de moordenaar in Saoedi Arabië boycotten. Fijn olympisch poedelen zonder over genocide en autoritaire regimes te praten.

Maar laat ik niet te ver afdwalen. Biden had gelijk met zijn waarschuwingen en het was mijn fout te denken dat Poetin vooral pokerde.