President Biden stelde in Cornwall dat ‘we’ in een concurrentiestrijd zitten, niet per se met China maar met autoritaire regimes overal ter wereld. Hij kreeg de G-7 ook zover om zich expliciet uit te spreken over mensenrechten in China.

Mooi gezegd, ook al ontmoette hij maar gematigd enthousiasme bij zijn partners om China ook werkelijk aan te pakken.

Niet uitgesproken werd hoe dicht de Verenigde Staten bij een autoritair regime zit, hoezeer de Amerikaanse democratie bedreigd wordt. Ik heb het al eerder gezegd, maar blijf het herhalen: de Republikeinse ondermijning van politieke beschaving en het corrumperen van verkiezingswetgeving, gaat, zeker als dat hen succes oplevert in 2022, ook Democraten zal doen twijfelen aan de democratie.

Het is een mogelijkheid die te weinig wordt onderkend, vind ik. Zelfs mijn Amerikaanse vrienden denken dat het allemaal wel goed komt. Dat het Republikeinse spel, de leugens en het opportunisme van Republikeinse politici, wordt doorzien en zal worden geblokkeerd, lijkt mij als hoopvol perspectief hopeloos naïef.

Het leidt tot een vraag waar de G-7 niet aan toekwam, of liever uit de weg ging, en die ook het opiniestuk van Paul Brill en René Couperus in de NRC niet behandelde: kunnen wij voor het verdedigen van onze democratische waarden, als het erop aankomt, wel op de VS rekenen? Brill en Couperus vonden dat we onomwonden voor de VS moeten kiezen, voor de Atlantische alliantie.

Ik neig er meer naar om de ontwikkelingen zo te interpreteren dat we ons zo los mogelijk moeten maken van de VS. We kunnen niet op dat land rekenen. Het gaat verder dan Trump. Het is de Republikeinse Partij, het is de politieke elite die me zorgen baart. En, zoals ik hierboven zei, ik ben bang dat ook Democraten op een gegeven moment het vertrouwen in de democratie zullen verliezen.

Dus ja, een assertief beleid tegenover China, steun voor Biden op dat terrein, maar laten we ons voorbereiden op een wereld waarin de VS niet meer zal helpen om onze waarden te beschermen. Zoals Biden zegt: we voeren een strijd tegen autoritaire regimes. Wat Biden niet zegt: dat doe ik thuis ook.

Natuurlijk zegt hij dat niet. Natuurlijk wil niemand op de G-7 dat aankaarten. Maar laten we er op de achtergrond wel rekening mee houden.

PS. Voor mensen die net als ik vinden dat de uitbreiding van de NAVO in de jaren negentig een fout was, de out of area operations bureaucratische overlevingskunst en dit bondgenootschap in het algemeen minder belangrijk vindt, hier een artikel door Stephen Wertheim, een bekende dwarse internationale politiek denker.

Het zet aan het denken en past in mijn zich ontwikkelende gedachte dat de afgelopen naoorlogse periode uniek was in de Amerikaanse geschiedenis – dat wil zeggen, heel ongebruikelijk. Met andere woorden: als Amerika terugkeert naar normaal dan is het meer isolationistisch en veel meer gericht op de Pacific. Nog afgezien van het argument van Wertheim dat Europa na 75 jaar vrede best voor zichzelf kan zorgen.