Een lezer reageerde op mijn blogs over Biden en zijn treuzelende vertrek. Dit heb ik hem geantwoord:
Beste lezer, dank voor uw mail. Het is fijn gelezen te worden en nog fijner op een open manier kritisch gevolgd te worden.
To the point. Ik heb sinds november 2022, de mooie overwinning van de Democraten, maar eigenlijk al daarvoor, betoogd dat Biden het bij 1 termijn moest laten. Niet per se omdat hij te oud is – dat ook – maar omdat hij als oude man een hele generatie Democratische toppolitici in de weg zit. Hillary Clinton deed dat ook in 2016 toen ze niet had moeten kandideren. Niemand wilde toen tegen haar juggernaut aantreden. Sinds Obama in 2008 heeft geen frisse, jongere Democraat een kans gekregen.
Biden deed nu hetzelfde. Als u teruggaat in mijn blog en in mijn op ed stukken voor de nrc en de standaard dan ziet u dat ik herhaaldelijk de argumenten op een rijtje heb gezet waarom Biden de eer aan zichzelf moest houden – nog afgezien van zijn ‘belofte’ om een transitional president te zijn, door velen geïnterpreteerd als 1 termijn. En ook heb opgesomd welke Democraten beschikbaar waren (iets wat veel Nederlanders niet zien omdat het namen zijn die ze niet vaak zien langskomen).
Als u de Volkskrant redenering volgt (dat Biden nu als lame duck vrijuit kan spreken en daarom Supreme Court voorstellen deed), dan had Biden al twee jaar eerder met krachtige uitingen kunnen komen. Hij had helemaal geen rekening hoeven te houden met herverkiezing als hij dat domme idee uit zijn hoofd had gezet. Waarom nu pas SC hervormingen aankondigen?
Als iets onvermijdelijk is (en altijd al was, op straffe van verlies) en je handelt er dan naar als het echt niet meer te ontlopen is, dan noem ik dat geen staatsmanschap maar koppigheid (en ijdelheid, Rutteriaans denken dat je onmisbaar bent). Ik gunde Biden de afgang van het ‘debat’ niet – maar vergeet niet dat hij er zelf om gevraagd had.
Bidens levensverhaal is fascinerend maar ook niet altijd geweldig. Denk 1984 toen hij de veelbelovende Gary Hart in de weg zat. Denk 1988 toen hij wegvluchtte omdat hij campagnetaal van Neil Kinnock had gebruikt. Maar goed ook, anders had zijn aneurism hem het leven gekost. Denk 2008 toen hij niet inzag dat Obama de kandidaat van de toekomst was.
In 2015/2016 was hij na de dood van zijn zoon Beau te instabiel om tegen Clinton in het strijdperk te treden – die had alles bovendien al dichtgetimmerd, zoals Biden dat nu deed.
Ik herinner me de hoorzittingen over Clarence Thomas die hij ‘leidde’ als hoofd van de judicial commission in de senaat. Niet Bidens hoogtepunt.
Ja, inderdaad, ik vind dat hij in 2020 al over zijn top was, maar ik moet erkennen dat hij waarschijnlijk de enige was die in staat was Trump te verslaan.
All credit daarvoor. Maar mijn kritiek op zijn rollator gang naar de rand van de afgrond blijft staan. Hij verdiende beter dan door Hunter en Jill misleid te worden over zijn state of mind.
Ik heb alle respect voor zijn beleidsresultaten, zero respect voor zijn exit.
Als het in retrospect haast een geniale timing lijkt, dan is dat omdat het inderdaad alleen maar zo lijkt, niet omdat deze staatsman dit voorzag.
We hebben geluk dat Trump zijn eigen grootste vijand is en dat Harris een conventie die dreigde te verworden tot een wanvertoning kan redden. Was zij de sterktste of de beste kandidaat? We zullen het nooit weten omdat Biden de kiezers niet de kans gaf dat uit te vogelen.
Ik kan me voorstellen dat u het niet aangenaam vindt (zielig?) om hem een trap na te geven, maar ik vind en vond het even onzinnig om zijn geklungel tot staatsmanschap te verheffen.
Ik hoop dat ik niet al te wreed klink en u afschrik, maar zo denk ik erover.