Niemand ontsnapt zonder schade aan omgang met Donald Trump. Het staat te bezien of Emmanuel Macron dat lukt, maar Trumps voordracht als minister voor Veteranenzaken past in een lange lijst kreukelgevallen. Dokter Jackson is al een paar jaar de persoonlijke arts van de president, eerst Obama, daarna Trump. Jackson was degene die nog niet zo lang geleden de president buitengewoon gezond verklaarde en ook psychisch helemaal in orde, een vorm van vleierij die de dokter tot favoriet van Trump maakte.

Helaas voor doktor Jackson gaf dat deze president die drijft op persoonlijke loyaliteit de gedachte om hem minister te maken. Niet zomaar minister maar baas van een departement met tienduizenden medewerkers, verantwoordelijk voor tientallen ziekenhuizen en honderdduizenden veteranen. Enige managementervaring had Jackson niet.

Nu dreigt ook hij in de vuilnisbak van Trumpistan te verdwijnen. Nog afgezien van zijn gebrek aan kwalificaties, komt nu informatie los waaruit zou blijken dat Jackson drinkt, zelfs als hij dienst heeft. Bovendien schiep hij om zich heen een ‘hostile work environment’ in het medisch kantoor van het Witte Huis en zou hij snoepen uit zijn medicijnenkastje. Jackson lag al beleidsmatig onder vuur omdat hij een buikspreekpop zou zijn van de voorstanders van privatisering van de veteranendiensten, een stokpaardje van de Koch broertjes die veel Republikeinse anti-overheidsactiviteiten financieren.

Mij lijkt dat Jackson geen kans heeft minister te worden. Om beschamende hoorzittingen te voorkomen, kan hij zich beter nu terugtrekken. Hoe het ook afloopt, zijn reputatie is naar de filistijnen. Eigen schuld dat Jackson zich liet verleiden om hoger te reiken dan zijn capaciteiten en zich door de psycho liet misleiden. De psycho zelf zou zich moeten schamen dat hij, opnieuw ‘een van de beste mensen die ik ken’, zoals Trump vaker kreukelgevallen noemt (denk aan Mike Flynn), in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd heeft.