Wie Amerikanen ziet eten, denkt al gauw dat er iets mis is met hun linkerhand – een verlammende ziekte misschien. Ook al ligt er een compleet assortiment aan bestek aan beide zijden van hun bord, ze staan erop om hun eten éénhandig naar binnen te werken, met rechts. Met de vork in de rechterhand wordt alles wat op het bord ligt in hapklare brokken geduwd, waarna de vork als een soort grovel de handel de mond in drukt. De linkerhand doet niet mee, ligt vaak zelfs op de schoot, zodanig dat de eten uit het lood hangt en in elk geval dicht genoeg bij het bord om de vork als schuif te kunnen gebruiken.
’t Is een raar verschijnsel. Amerikanen zin redelijk goed in het volgen van de basisregels van geciviliseerd gedrag. En volgens de handboeken die mensen zich aanschaffen om dat gedrag te leren, is dit toegestaan. Een beetje opgevoed Europeaan kijkt er met afgrijzen naar: hij heeft geleerd dat een vork in de linkerhand moet, mes rechts, dat vorken niet dienen om te snijden en al helemaal niet als schuif maar als speer.
Volgens Gerard Baker is voedsel en de manier waarop het wordt geconsumeerd de meest onoverbrugbare kloof tussen Europa en Amerika. Vergeet taal, muziek en sport. Tomaten zijn rode meelballen, brood is in plastic verpakte stopverf en koude, witte blokken smakeloos materiaal gaan door voor kaas. Amerikaanse chocolade is smakeloos, chemisch smakend bruin materiaal. Macaroni and cheese uit een pakje gaat door voor …