Edward Luce maakt in zijn column in de FT vrijdag (helaas alleen voor abonnees) gehakt van het nationalisme dat de Amerikaanse regering heeft bevangen (en wordt geïmiteerd door Brexiters, Baudet en andere dommeriken). In Brussel betoogde minister Pompeo van Buitenlandse Zaken dat America First prima beleid was om de macht van bureaucratieën zoals IMF, Wereldbank, VN etc te ondermijnen. Ieder land moest dat doen, vond hij.
In ieder voor zich optreden moeten de landen zich verenigen om de wereldorde die hen verenigt onderste boven te gooien. Als u begrijpt wat dat betekent, bent u verder dan zijn gehoor in Brussel, dat in ijzige stilte Pompeo aanhoorde.
Het was ook een raar verhaal. Maar heel Trumpiaans. Kort samengevat: Amerika raadt ieder land aan zijn eigen belang te volgen en gaat ervan uit dat het in ieders belang is om Amerika te volgen. America First betekent America über Alles.
In de praktijk betekent het America Alone. Wat vooral verrast is dat iemand als Pompeo zich niet realiseert dat het altijd in het Amerikaanse belang was om internationale organisaties op te tuigen en te ondersteunen. Maar al te vaak deden die organisaties was Amerika voor ogen had en in alle gevallen dienden ze Amerikaanse belangen. Als dat niet zo was, en soms moest een president voor de show zijn kont tegen de krib gooien – ik denk aan Reagan die zich tegen het Law of the Sea verdrag keerde -, dan kon Amerika dat luidkeels roepen en vervolgens overgaan tot de orde van de dag.
Ik kan me niet voorstellen dat Pompeo dat niet begrijpt. Dat zijn baas met zijn beperkte hersencapaciteit als stabile genius er niet bij kon, soit. Maar Pompeo weet beter. De vraag is waarom hij zo’n toespraak houdt. Nodig was het niet. Hij had ook strategischer kunnen zijn, en helemaal taktischer – zeker als je bij je bondgenoten in Brussel bent.
Ik vermoed dat het aangeeft dat we een rumoerige twee jaar tegemoet gaan. Binnenlands is dat gegarandeerd maar ik denk dat een door zijn narcisme en door rechtszaken gehandicapte Trump nog rare sprongen kon maken.