‘This could be the beginning of a beautiful friendship.’ Ik ben zeker niet de enige die de laatste woorden in de film Casablanca, de enige film die ik zowat elk jaar opnieuw bekijk, verbindt aan het bezoek van de psycho aan president Macron. Sluwe move van Macron die zichzelf een podium als wereldleider geeft dat Franse presidenten sinds Mitterand niet meer hebben gehad. Even sluw van Trump om op de uitnodiging in te gaan en een brug te leggen naar in elk geval één Europees land. De geluiden over mogelijke aanpassingen van de Akkoorden van Parijs zodat Amerika zich erachter kan scharen de eerste stap naar ‘a better deal’ zodat de psycho verbetering kan claimen en de schade die hij heeft aangericht door zijn alleengang een beetje kan herstellen. Het wachten is tot hij voor het PTT handelsverdrag in de Pacific hetzelfde doet.

Wel interessant blijft het dat zowel Trump als Macron politici zijn die met een eigen agenda en de facto een eigen partij het politieke landschap van hun land opschudden. De Vijfde Republiek leent zich meer voor dominantie van iemand als Macron dan het Amerikaanse systeem, nog afgezien van de eenvoudige vaststelling dat Macron een basis intelligentie en intellect heeft dat de psycho ten ene male ontbeert.

Handig ook wel dat Macron (het heeft de meeste Europeanen plezier gedaan maar zou ook tot scepsis moeten leiden) meteen maar het hele parlement meenam naar zijn nieuwe partij. Hij heeft zo een dominantie die heel goed of heel slecht kan uitpakken. Trump heeft gelijksoortige dominantie in theorie, maar de lafhartige bende die de Republikeinen in het Congres vormen zijn voor hem niet te sturen – gesteld dat hij enig idee had waar hij heen zou willen.

Het was een kort bezoek, weer gelardeerd met Trumps standaard stupiditeiten over de good looks van mevrouw Macron en diverse varianten van stevige handdrukken. Dat Trump een paar maanden geleden nog hoopte dat Le Pen zou winnen – ah, wie draagt zijn vrienden meningen uit het verleden na? Macron versterkte zijn krachttoer door te laten weten dat hij wilde voorkomen dat de VS geïsoleerd zou raken, daarmee feitelijk onderstrepend dat hij een reddingsboei wierp naar een man die dat soort boeien, als hij ze had herkend, het liefst negeert.