De Amerikaanse AOW. Als opiniepeilingen er slecht voor staan, kan een Democraat altijd nog roepen dat de tegenstander de arme bejaarde Amerikaan zijn welverdiende staatspensioen gaat afnemen. Eens in de zoveel tijd duikt Social Security op in de Amerikaanse politiek. Dan verschijnen rapporten over de uit de hand lopende kosten omdat de gemiddelde Amerikaan tegenwoordig te lang leeft. Een tweepartijencommissie moet daar dan induiken en stelt vast dat het wel meevalt – althans, met die kosten. En inderdaad, voor een land dat zomaar een paar honderd miljard kon besteden in Irak is de AOW een peulenschil.

De Republikeinen zouden de Social Security graag privatiseren. In de beurshausse van de jaren negentig leek het erop dat de gemiddelde burger meer zou overhouden als hij zelf zou investeren dan wanneer hij het overliet aan de overheid. Die klacht wordt vaak gehoord, maar je kunt er vergif op innemen dat als zelf beleggen misgaat, de arme bejaarde bij de overheid komt aankloppen. De plannen van Bush, aangekondigd in 2005, toen hij nog vol zelfvertrouwen en optimisme aan zijn tweede termijn begon, zijn de tekentafel niet afgekomen.