De snelheid waarmee campagnes door hun geld heen raken. Wie hoge vaste kosten heeft, bijvoorbeeld door prijzige consultants, verbrandt de dollars alsof ze oneindig zijn. Dit proces gaat door tot de dollars op zijn en de kandidaat met de hoge burn rate uitgevlamd is. Zuinigheid met vlijt bouwt succesvolle campagnes.

In 2000 riep Al Gore twijfels op aan zijn organisatorische kwaliteiten (en zijn gezonde verstand) toen hij een dure consultant inhuurd om hem te adviseren over zijn kleding. In 2008 was het McCain die al in de zomer van 2007 door zijn geld heen was. Hij had de allerbeste en allerduurste lui ingehuurd.

In februari 2008 was het de beurt aan Hillary Clinton. Ze heeft allerlei Clinton clan lui in dienst die wel goede vrienden zijn, maar ook behoorlijk duur. Ze steken ook enorme percentages in hun zak voor het plaatsen van advertenties (vergelijkbaar met de 15 % die bureaus in Nederland in hun zak steken). Het uitgeven zonder restricties, aan dure hotelkamers, dure etentjes en dure adviseurs, is meestal een teken dat een campagne uit de rails loopt.

Zowel McCain als Clinton bewezen dat het mogelijk is om je daarvan te herstellen, maar het gaf wel enorme zwaktes aan in hun campagne. Menig ander kandidaat ging meteen al kopje onder. Het vergt een mate van gedisciplineerd om te winnen die alleen de allerbesten kunnen opbrengen.