Uitdrukking voor de vraag of een bepaald onderwerp wel aan zal slaan bij de gewone kiezer, afkomstig uit de theater- en vaudevillewereld. Volgens de legende zou Groucho Marx haar voor het eerst gebruikt hebben. Als een voorstelling succes had in Peoria, Illinois, zo redeneerde hij, dan kon hij overal scoren. Peoria was zo’n beetje het demografisch hart van Amerika en zou daardoor een soort culturele doorsnee vertegenwoordigen. Het middelgrote stadje, industrieel maar met een landelijk achterland, in het Midden-Westen, kon aardig model staan voor de gemiddelde Amerikaan. In de jaren vijftig en zestig probeerden grote Amerikaanse bedrijven hun producten vaak uit in Peoria.

In de politiek werd de uitdrukking gebruikt door Richard Nixon. Als de president beleid kreeg voorgesteld dan interesseerde het hem niet zo heel erg wat de mensen in Washington ervan vonden. Als hij Peoria mee kon krijgen, redeneerde Nixon, dan volgden die Washingtonse politici vanzelf. Nixon was een sluwe vos.

Tegenwoordig is Peoria al lang niet meer het demografisch hart van Amerika – dat is opgeschoven naar het zuiden en westen. Het stadje is ook te klein geworden als testmarkt. Steden als Albany, Greensboro en Santa Barbara zijn nu favorieten voor marketeers. Maar de uitdrukking leeft nog steeds. (Zie ook: Heartland, Joe Six-pack.)