Een campagne gevoerd vanaf de veranda van het huis, de front porch. Dateert uit de tijd dat men het ongepast vond om campagne te voeren voor een zo publiek ambt als dat van president. De burgers moesten naar de kandidaat komen in plaats van omgekeerd. De politicus zat op zijn veranda en ontving burgers aan wie hij zo nu en dan iets inhoudelijks meedeelde. In 1896 maakte McKinley er een farce van. Hij bleef weliswaar op zijn veranda maar de spoorwegondernemingen die hem steunden en financierden, transporteerden duizenden mensen om in zijn voortuin hun aanhankelijkheid uit te spreken.

In 1980 probeerde president Carter een variant: de rozentuin campagne. Hij zou niet echt voluit campagne voeren zolang de gijzelaars in Iran nog vastzaten. Het is hem niet goed bekomen. Zal ook niet gauw meer gebeuren, hoewel het altijd lastig is om campagne door te zetten als er iets ergs is gebeurd.