Rocky Trump leeft naar het plaatje dat hij van zichzelf heeft. Boem, daar gaat Suleimani. De veronderstelde leider in internationaal gedrag vermoordt de tweede man van een land waarmee Amerika al twee jaar economische oorlog voert. Over de moraliteit van het vermoorden van leiders van andere landen zullen we het maar niet hebben. Dat is een oude Amerikaanse gewoonte, ooit ingeperkt door een senaat met wijze mensen. Deze Republikeinse senaat zal alleen maar juichen.
De kortzichtigheid is overweldigend. De moord verandert niets aan Irans gedrag, integendeel, het legitimeert (als je dat zo mag noemen) moorden van hoge omes van tegenstanders. Amerikaanse politici en vooral mensen rondom Trump moeten vrezen voor hun leven. Thoughts and prayers.
Strategisch is dit onbehouwen gedrag van een knulligheid die verbijstert. Het verandert niets aan de situatie in de regio, Iran blijft het land dat regionaal de dominante rol zou moeten spelen – zoals Nixon in de jaren zeventig onderkende toen hij probeerde de Shah in een regionale rol te manuoevreren. Nu zijn het Arabische potentaten en een wat Iran betreft gevaarlijk Israel die proberen Iran die rol te ontzeggen. Minister Pompeo, voorstander van regime change, klaagde dat de Europeanen onvoldoende steun uitspraken voor deze moord. Het vertelt alles wat Amerika moet weten over zijn positie in de wereld.
Onder Obama en tot nu toe onder Trump trok Amerika zich terug uit het Midden Oosten. De strategische noodzaak van betrokkenheid is aanzienlijk verminderd, de risico´s na het blunderende Irak-beleid zijn sterk toegenomen. In een klap zet Trump dat beleid op zijn kop. Je kunt niet zo optreden en dan net doen alsof je niet in de regio betrokken wil zijn. Obama was verstandig genoeg om een deal te sluiten en te proberen Iran te engageren. Trumps eerste fout was de Iran-deal, waarvan Suleimani en zijn groep tegenstanders waren, op te zeggen. Deze nieuwe fout maakt een deal zo goed als onmogelijk. De gematigde niet militaire, niet clericale leiders zijn verder ondermijnd.
Dat betekent dat Iran verder zal gaan met het ontwikkelen van nucleaire wapens en dat Israel, met steun van de zeloten in Amerika, zich gerechtvaardigd zal voelen een aanval uit te voeren. Er is werkelijk niets goeds of verstandigs, of zelfs maar doordachts, te onderkennen in Trumps beleid.
Oorlog is altijd goed voor Amerikaanse leiders – de eerste paar maanden. Het staat te bezien of de Amerikaanse kiezers Trump hiermee laten wegkomen. In november kon de zoveelste eindeloze oorlog (open of niet) wel eens zwaar gaan meetellen. Is het in het voordeel van Joe Biden? Ook dat staat nog te bezien. Biden zat fout in 2003, zoals Hillary fout zat en het feit dat we beide bejaarde politici nog in een adem noemen geeft al aan dat het tijd is voor nieuw bloed aan de Democratische kant, ook op buitenlands terrein. Campagnes lenen zich daar niet voor. Je kunt enkel naar karakter kijken en hopen dat iemand zijn of haar verstand erbij houdt. Trump handelt naar zijn karakter. Iedereen wist dat toen hij werd gekozen. Voor de Democraten in 2020 geldt hetzelfde.
Ondertussen is het spektakel van een Amerika dat tegelijkertijd een impeachment uitvoert van zijn president en van die president die als een idioot omgaat met zijn macht een veelzeggend geheel: het onderstreept dat de Verenigde Staten als leidend land niet meer relevant zijn.