Verkiezingen op 12 december zullen UK Brexit geven en zullen Johnson vijf jaar de macht geven. Allemaal dankzij Corbyn. Labour zal een enorme opdonder krijgen. En verdiend.

Good riddance to Brittain.

Het valt niet mee om afstand te nemen tot het circus in Amerika. Zittend in een snelle trein in Zuid-Korea, gebruik makend van het superbe openbaar vervoer in Seoul, in een gesprek over onderwijs en het totale verbod op wapenbezit in Korea, verbaas je je er alleen maar over dat in Los Angeles (of New York of waar dan ook in de VS) zo weinig te merken is van elementaire beschaving.

Afgezien van de algemene zorg dat de VS een onderontwikkeld land is, heb ik twee acute zorgen over de nabije toekomst.

Het gejerimieer van Democraten over hun kandidaten. Gezeur over hun kwaliteit, te links, te vrouw, te iets. Kunnen we wel winnen van Trump met Warren of Klobuchar? Kan Amerika een homo president verdragen? Ik heb het al eerder opgemerkt, dit is hetzelfde gemekker dat ons in de jaren tachtig en negentig de zielloze derde weg opleverde, die vooral een oprit bleek voor de Republikeinen om hun dominantie sinds Nixon te bevestigen.

Het is gejerimieer omdat de kandidaten wel degelijk gekwalificeerd zijn (ik negeer hier Joe Biden, gediskwalificeerd wegens bejaard en vanaf het begin afgeschreven). Ik had graag wat ervaren gouverneurs gezien maar die zijn niet echt in voorraad (bespaar me Cuomo) maar deze senatoren zijn de slechtste niet. De laatste twee Republikeinse kandidaten waren een zwakke gouverneur van Texas, waar de overheid nauwelijks iets doet, en een New Yorkse nouveau riche poseur en ervaren oplichter. De Democraten hadden een gouverneur van Arkansas en een senator met vier jaar ervaring. 
Het gezeur gaat zelfs zover dat er weer verhalen verschijnen alsof Hilary Clinton nog een keer zou meedoen. Ik kan me geen armoediger en desastreuzer scenario voorstellen. Persoonlijk had ik gehoopt in 2001 (na Bills Trumpistaanse gratieverlening aan een bevriende oplichter als laatste act van een teleurstellend presidentschap)  verlost te zijn van de Clintons. Helaas, Hillary is een soort teek die je niet meer kwijtraakt.
De zorg is dat de Democraten zich overdreven zwak achten in de strijd tegen de slechtste president ooit. Daar is geen reden voor en het is een vorm van zelfdestructie.

Ten tweede:
Hiermee samen hangt de zorg dat de Republikeinen Trump zullen dumpen als de stortvloed aan onthullingen van de afgelopen week blijft doorgaan en ook andere aspecten van zijn zieke geest en ditto gedrag duidelijk worden. 
Volgens een verhaal in de NYT zou hij zelfs steun verliezen onder evangelicals, de ultieme onderontwikkelde stroming in Amerika, de groep die het land dom en arm houdt.
Mike Pence to the rescue. Een mogelijk scenario voor Moscow Mitch en zijn vrienden: Dump Trump, maak Pence president en ga met hem de verkiezingen in. De Republikeinen hebben onder wel moeilijker omstandigheden onverwachte overwinningen uit het vuur gesleept. Het zou hen in elk geval helpen de senaat te behouden en zo een Democratische president te saboteren. Een Democratische senaat is voorwaarde voor een succesvol Democratisch presidentschap.
Je kunt in Amerika met veel wegkomen en ik sluit niet uit dat de Republikeinen van een Trump-dump kunnen profiteren, vooral als de Democraten … maar ik herhaal mezelf.

Wat mij betreft is 2020 een buitenkans voor de Democraten om een regering te installeren die de meer progressieve waarden van de meerderheid van Amerika vertegenwoordigt. Trumpistan en Republikeins opportunisme openen de deur naar een enorme verkiezingsoverwinning. Er is engagement, er is enthousiasme, er is energie. Daar moet je wat mee doen. Maar de establishment Democraten zijn zo bang, zo fantasieloos dat ik ze in staat acht dit voordeel te verkwanselen. Dat Hillary Clinton geen enkel leervermogen heeft weten we inmiddels. Te vrezen valt dat ze haar partij heeft aangestoken. 

De Amazing Brewing Company is truly amazing .

Geen man die het meer verdient om ten onder te gaan in de Trump-schipbreuk dan Mike Mulvaney, de chief of staff. Ooit Tea Party nutcase tegen tekorten, de man die het Consumer Potrection Ageny kapot maakte, recentelijk kritiekloos hielenlikker van zijn baas en nog steeds maar ´acting’.  Hij blijkt de organisator van de Oekraine affaire. Dit is Iran Contra all over met het verschil dat dit keer de president precies wist wat er gebeurde omdat hij er opdracht voor gaf.

Re: debat

Warren superieur maar niet vrij. Harris zit vast. Buttigieg blijft in de running. Biden bevestigt dat hij aan het einde van zijn latijn is. Enige van de tweede garde die echt een goede avond had was Klobuchar.

Ik heb altijd voorzien dat Joe Biden en Bernie Sanders zouden wegvallen als kandidaten voor de Democratische nominatie. Als u me hebt gevolgd weet u waarom. Uiteraard had ik de ontwikkelingen (Oekraïne voor Biden, gezondheid voor Sanders) niet voorzien maar tegelijkertijd zijn ze niet verrassend. Biden had een probleem met zijn familie, al voordat Trump er op los ging – het verhaal stond in juli al in de New Yorker – en ook overigens was hij een zwakke kandidaat die regelmatig de draad kwijtraakte en geen andere boodschap had dan dat hij Trump kon verslaan. Zijn grootste bijdrage zal blijken te zijn dat Trump dat ook ging geloven en door Biden zijn obsessie te maken zijn impeachment waardige gedrag ging vertonen. Dank Joe, een goed pensioen toegewenst!  

Sanders’ leeftijd was al een probleem voordat hij een hartaanval kreeg. Ik heb nooit goed begrepen wat de toekomst van de Democraten kan zijn met deze twee superbejaarden. Als Sanders zichzelf wijs had gemaakt dat hij op basis van de resultaten in 2016 nu de nominatie kon verwerven met een aantal andere kandidaten, niet Clinton, naast zich, dan is hij meer verblind dan ik dacht. Maar een campagne voor het presidentschap doet wat met je, het is moeilijk daar een punt achter te zetten. Hij kan het Hillary nog eens vragen. 

Enfin, we kunnen ze beide nu afschrijven. Dat lijkt voordelig voor Warren maar ik ben er  niet zo zeker van dat ze er baat bij heeft, het kan ook een valkuil blijken.

De teloorgang van Biden en Sanders is niet verrassend maar omdat het zo vroeg in de race gebeurt, wordt de dynamiek nu anders. Warren kreeg steeds meer momentum, nu zal dat sneller gaan en, dat is de ironie, het zal het ook moeilijker maken voor haar. Ook Warren is oud (70) en er zijn te veel angsthazerige Democraten die haar agenda te links vinden. Persoonlijk vind ik dat onzin, de Democraten moeten deze gelegenheid aangrijpen om Amerika op een ander spoor te zetten, maar dat maakt de angst niet minder reëel en politiek relevant. 

Ik vermoed dat over een week of twee, als Biden en Sanders ook in de peilingen walking wounded zullen blijken, de kiezers gaan snuffelen aan andere kandidaten. Buttigieg komt het eerst in aanmerking. Hij heeft veel in zijn voordeel maar geen uitgesproken agenda en moet met brille zijn gebrek aan ervaring compenseren. De achtergrond van de man is indrukwekkend. Hij moet snel wat Theodore Roosevelt boeken lezen.

En dit is de kans voor Kamala Harris. Het zou mij niet verbazen als Harris eindelijk haar zaken op orde krijgt en een alternatief biedt voor Warren. Het debat op 15 oktober zal een ware koorddans blijken voor degenen die de Biden mantel willen overnemen. Harris kan niet met een draai komen zoals ze deed in het eerst debat, er moet meer en beter op tafel komen. Daar is ze ongetwijfeld mee bezig. Dit is haar kans.

Cory Booker en Amy Klobuchar zijn andere kandidaten die mogelijk kunnen profiteren van een second look. Booker geef ik weinig kans, simpelweg, hoe kan ik dit fijnzinnig zeggen, omdat 2020 niet een jaar is voor een zwarte kandidaat. Sorry maar het is niet anders. Van Klobuchar kan ik geen hoogte krijgen, althans ik zie nog niet hoe ze haar campagne uit de modder kan tillen voor een serieuze rol in de top drie. Ze is zo middle of the road dat ze nergens bovenuit steekt.

En dan is Beto nog. Ik zie hem niet de nominatie winnen maar zijn rol als iemand die de dingen zegt zoals ze gezegd moeten worden (zoals dat oorlogswapens geen plek moeten hebben in Amerika) kan hem nog behoorlijk wat steun opleveren. In dat opzicht doet hij me denken aan Jerry Brown die bij zijn pogingen om de nominatie te krijgen (in 1980 en vooral in 1992 toen hij het middle of the road conservatisme van Bill Clinton en de toen al angstige Democraten aanviel) scherper formuleerde waar de Democraten voor moesten staan dan de anderen. Het leverde hem niet de nominatie op zoals het ook Beto niet de kandidaat zal maken. Maar iemand moet het zeggen.

Vergeet de rest van het veld. Te laat, te weinig, te irrelevant, too far out. Hopelijk kunnen we er weer een paar lozen na het debat.

Het nieuws van deze weken is dat de Oekraïne-affaire en Trumps aanstaande impeachmentproces plus Bernie´s gezondheid de Democraten dwingen om te kijken naar de kandidaten die er echt toe doen, Warren voorop. Het wordt interessant om te zien hoe Warren omgaat met de druk van de eenzame front runner, want dat is ze nu. Het doek is gevallen voor Biden en Sanders.

U heeft me vaak horen zeuren over de leeftijd van de Democratische kandidaten. Bejaarden moeten geen president willen worden. 

Bernie Sanders bewijst iedereen een dienst door daar nog eens de aandacht op te vestigen. Hij is te oud en als hij niet al kansloos was zouden zijn hartproblemen hem diskwalificeren. Voor Biden geldt hetzelfde. De frontrunner, Elizabeth Warren valt ook in de categorie te oud, vrees ik.

Biden en Sanders hadden we al afgeschreven. Elk probleempje van Warren is een probleem.

Herinner u de opwinding toen Hillary, die een paar jaar tevoren een serieus gezondheidsprobleem had gehad, onderuit ging bij de 9/11 herdenking? 

Mijn duveltje uit een doosje blijft Mayor Pete. Net veertig. Theodore Roosevelt werd toen president, Kennedy was net even wat ouder. Zeg niet dat leeftijd niet relevant is. Sanders heeft het net bewezen. De dementerende Trump bewijst het al drie jaar.