So much fun. Mitch McConnell, meer dan Trump de kwade genius in Washington omdat hij weet wat hij doet, is boos. Beledigd.

Eindelijk is McConnell, ondermijner van Obama, dief van een Supreme Court zetel en voetveeg van Trump, zelf het voorwerp van Trumpiaanse pesterij geworden.

Vanwege zijn weigering om extra geld vrij te maken (althans om het wetsvoorstel daartoe in stemming te brengen) om de Russen in 2020 buiten de deur te houden wordt brave Mitch nu ‘Moscow Mitch’ genoemd. Een opinieartikel noemde hem deze week ‘a Russian asset’.

Klagerig roept Mitch McCarthyisme, karaktermoord en dergelijke. Ach, guttoch.

De reden dat Moscow Mitch de Russen niet wil tegenhouden (ik heb geen idee of die wet dat doet, maar, eerlijk gezegd, dat doet er nu even niet toe) is dat Trump het wetsvoorstel vervelend vindt omdat het suggereert dat het stabiele genie in het Witte Huis in 2016 met hulp van de Russen is gekozen. Laat dat nou precies zijn wat alle inlichtingendiensten en Robert Mueller en een paar Congrescommissies menen. Alle hulp om dat in 2020 te voorkomen is welkom maar Moscow Mitch doet wat de baas zegt. 

Moscow Mitch, vaak beledigd door Trump, is nu diens voetveeg geworden, vergelijkbaar met de onnavolgbare slijmbal Lyndsey Graham, al heeft McConnell meer macht. 

Ik kan geen persoon in Washington bedenken die het meer verdient om zo besmeurd te worden dan de Republikeinse leider die geen woord van protest of waarschuwing uitte toen Donald Trump en andere Republikeinen begonnen te mekkeren dat president Obama niet in Amerika was geboren en dus niet legitiem president was. Dat was geen McCarthyisme, dat was ronduit racisme en de democratie ondermijnend.

Geen man die het meer verdient omdat hij zijn vrouw, geboren in Taiwan, niet verdedigt met alle andere immigranten en niet-blanken die Trump dagelijks beledigt.

Ik moet het bekennen: heerlijk om Moscow Mitch te zien spartelen.

Altijd een riscio om na één debatavond (nou ja, twee als je juni meetelt) conclusies te trekken. Laat ik het toch maar doen.

Definitief out: Hickenlooper, Klobuchar (ietwat tot mijn verrassing), O’Rourke en Ryan. 

Ook out: Bernie Sanders. Als je iemand wil die links is, waarom dan niet degene die intellectueel de sterkere is, Elizabeth Warren, en, hoewel ook oud, heel oud, toch tien jaar jonger dan Sanders. Energie in een campagne voor een nieuwe kans voor Amerika: Mayor Pete blijft meedraaien.

Snoepje van de week: Williamson. Reparations for slavery is een giftig onderwerp, geen enkele manier om daar goed uit te komen. 

Dat geldt ook voor health care for all als dat betekent dat je mensen hun private plans afneemt (ook al worden die door de overheid gesubsidieerd). Als daar de verkiezingen over gaan dan verliezen de Democraten.

Twee favoriete citaten in de categorie: Hold that thought!

Buttigieg:

“It is time to stop worrying about what the Republicans will say,” he said. “If we embrace a far-left agenda, they are gonna say we’re a bunch of crazy socialists. If we embrace a conservative agenda, you know what they’re gonna do? They’re going to say we’re a bunch of crazy socialists. So let’s just stand up for the right policy, go out there, and defend it.”

Warren:

 “I don’t understand why anybody goes to all the trouble of running to be the president of the United States to talk about what we really can’t do and shouldn’t fight for,” she said. “I don’t get it.”

Vanavond de rest van het stel. Hopelijk kunnen we dan een kruis halen over Joe Biden, de Hillary Clinton memorial kandidaat.

En stop met dat handenwringen over wie Trump kan verslaan. Iedereen kan Trump verslaan maar hij moet er wel een goede reden voor geven. Electability is dat niet.

In 2016 schreef ik dat Ohio gouverneur John Kasich de enige Republikein was die Hillary Clinton kon verslaan. Dat was dus niet zo.

Kasich was wel de enige die Trump serieus aanviel en, anders dan de brownnosers Ted Cruz, Marco Rubio en Lyndsey Graham, de enige die dat ook bleef doen, zich ergerend aan de ineenstorting van elk moreel besef in zijn partij.

Ik lees nu dat Kasich overweegt om de strijd aan te gaan met Trump in de Republikeinse voorverkiezingen. Go, John, go.

Het zou een weldaad zijn voor het land en een historische bijdrage van Kasich als hij vanuit de Republikeinse Partij zelf de psychopaat aanvalt.  

Helaas voor Kasich zal hij dat moeten doen met een partij die geen ruggengraat en geen moreel kompas heeft, want dat verandert niet, zelfs al zou hij Trump het vuur aan de schenen leggen. Maar hij verdient alle steun die hij kan krijgen.

Nee, ik ga niet kijken naar zes afleveringen van ranzige Billy. Wat mij is blijven fascineren is niet alleen dat we allemaal wisten dat Bill een schuinsmarcheerder was (en Trump een pathologische leugenaar, en Bush een lichtgewicht, en Nixon een beschadigd type enzovoort) en ze toch werden gekozen.

Niet alleen dat Clinton een enorme teleurstelling was als president, zijn tweede termijn vergooiend aan ongedisciplineerdheid en leugens. Niet alleen dat Hillary dacht dat mensen de Clintons zouden vergeven en vergeten. Maar vooral dat medio 1997 weldenkend Nederland al die opwinding maar niets vond. Mitterand had een liefje. Seks tussen volwassenen? Bill was een ranzige predator maar hij was onze ranzige predator. 

Het meest staat me bij de vervelende discussie met ‘feministen’ die zich jarenlang hadden ingezet om seks in de werkplaats tussen ongelijke machtspersonen aan de kaak te stellen en nu ineens stonden te tut-tutten over Billy. Hij was progressief. Hij was babyboomer. Hij was een van ons. In die tijd was het een discussie waar ik gold als extreem – extreem conservatief op de een of andere manier.

In een later stadium ging me ook de heilige Hillary houding irriteren. Waarom een First Lady verdedigen die verdomd goed wist wat er aan de hand was met haar onverbeterlijke echtgenoot. Die zeker wist dat hij had gelogen en daarover loog. Ik heb nooit zo goed begrepen waarom Hillary-fans dat als een teken van kracht zagen. Monica Lewinsky, needless to say, was een soort bijzaak in deze affaire. 

Ik verwijs graag naar een artikel dat ik toen voor de Volkskrant schreef, betogend dat Clinton nou maar eens moest opstappen. Nooit zoveel (negatieve) reacties gehad.

Enfin, kijkt u zelf. Het staat hier.

Dan Coats, de intelligence director, iemand die met enige intelligentie de gegevens van de verschillende intelligence bureaus samenvat voor een niet zo intelligente president, heeft ontslag genomen. Er valt niet te werken met deze president, daar komt het op neer.

Waar het ook op neerkomt is dat Trump zo opnieuw een ambt kan corrumperen dat bedoeld is om de rechtsstaat overeind te houden. En hij heeft er geen gras over laten groeien, een acoliet, een stel-geen-lastige-vragen-aan-de-psycho, wordt de opvolger van Coates, afgevaardigde Ratcliffe. Niet well respected zoals Trump roept, maar een klein Republikeintje dat nu de kans krijgt groot te spelen.

Met de minister van Justitie omgevormd tot zijn persoonlijke jurist zien we hier een verdere corrumpering van het systeem. Nog goed dat de CIA en de FBI relatief veilige directeuren hebben, op andere terreinen van informatievergaring (buitenlandse zaken en defensie) is het minder florisant gesteld. 

Je zou mogen hopen dat de Senaat die de benoeming van Ratcliffe moet goedkeuren, zijn werk zou doen en de man rustig in het Huis laat zitten. Maar daarvoor is het al te laat. De Senaat heeft zichzelf gecompromitteerd op een manier die laat zien dat het probleem niet Trump is maar de Republikeinen. De psycho krijgt wie hij wilt.

Thoughts and prayers, there we go again.

Vier doden bij het garlic festival in Gilroy, Californië. 

Boze man schiet om zich heen. 

Psycho in het Witte Huis heeft ook advies: Be careful and safe.

Yeah, zorg dat er iemand anders komt te zitten.

Elizabeth Warren voert campagne onder het thema ‘I have a plan’. En verdomd, ze is de kandidaat met de meeste, de meest vergaande en de meest urgente plannen. 

Lang niet altijd sexy maar wel relevant. Neem haar voorstel om het uitkleden via schuldenconstructies van ondernemingen door private equity aan banden te leggen. Ik vermoed dat je er niet mee scoort bij de debatten van morgen en overmorgen maar wat zou ik graag een president zien die dit soort problemen weet aan te pakken – simpelweg omdat ze weet hoe deze financiële wereld in elkaar steekt.

Ik zal niet proberen haar plannen samen te vatten, dat kan de Washington Post veel beter.

Ze kreeg vandaag ook een mooie write up in de Financial Times, onder de titel ‘Warren is right to worry about dangers of private equity looting’, helaas alleen voor abonnees.

Dat hele gedoe met Brexit refereert voortdurend aan ‘de wil van het volk’. Dat krap 52 procent in een binaire beslissing, ja of nee, de wil van het volk kan worden is een gevaarlijke ontwikkeling. Als het omgekeerd was geweest hadden de zelfvoldane remainers dat de wil van het volk verklaard en hadden de Brexiteers, vooral een opportunist als Johnson, eindeloos lopen te etteren dat die 48 procent ook gehoord moest worden.

En als je ‘de wil van het volk’ polst, waarom dan niet een tweede referendum, en een derde? Er is geen inherente logica aan een peiling van die wil die niet morgen veranderd kan worden.

Ook de porno psychopaat en racist die het Witte Huis bezet houdt zit daar omdat het de wil van het volk was. Dat volk krijgt wat het verdient. Maar het was gelukkig niet een peiling die gedurende vier jaar een paar keer herhaald kon worden – een impeachment was altijd bull. Kiezers verdienen de ellende die ze over zich afroepen, zowel in de VS als in de UK.

In november 2020 kunnen die kiezers laten zien dat ze bij hun verstand zijn gekomen of dat ze hun land definitief op een pad naar de verdoemenis willen helpen. Brexit kan niet ongedaan gemaakt worden, de splijting van het VK was er misschien altijd al maar is nu zo diep dat de wonden blijvend zijn. Good luck with that. De ellende in het VK wordt verergerd door de zelfmoordactie van Labor die bij elke volgende verkiezing flink had kunnen winnen maar zich heeft opgezadeld met iemand die net zo ongeschikt is als Johnson en minstens zo gevaarlijk. Misschien kunnen de Liberal Democrats nu eindelijk doorbreken en een van de twee (of allebei) de partijen ten grave dragen.

Maar to the point: dit soort beslissingen die ‘de wil van het volk’ aangeven zijn het beste argument tegen referenda. Er is een goede reden dat D66 in de jaren zestig en zeventig daarvoor pleitte en nu daarvan zijn bekomst heeft (al zijn ze er niet intellectueel eerlijk mee omgegaan). Er is een reden dat vulgaire populisten als Baudet, een haatzaaier als Wilders en autoritaire machtsopslorpers als Erdogan en  Orban zo dol zijn op de wil van het volk. Het stelt ze in staat om met een krappe meerderheid, of helemaal geen meerderheid of een gemanipuleerde meerderheid (Erdogan) absolute macht te verwerven en de wil van een kleine meerderheid van het volk tot de wil van het hele volk te verheffen.

Geen zichzelf respecterend democraat kan voor referenda zijn, wetend wat de praktijk van referenda heeft opgeleverd. Ik probeerde die discussie rond 2006 in D66 aan te kaarten, zonder veel succes. Mijn toenmalige inspiratie was hoe referenda, ooit bedoeld om de zittende machthebbers onderuit te halen, in Californië totaal waren verloederd. 

De hoorzittingen met Mueller hebben weinig nieuws opgeleverd maar desondanks roept Elizabeth Warren opnieuw op om de staatsrechtelijke plicht te doen en een impeachmentprocedure tegen Trump te beginnen.

Wat bezielt haar? Ik denk dat ze oprecht is in haar verlangen om het systeem behoorlijk te laten werken maar ze weet net zo goed als ieder ander dat een impeachment niet zal plaatsvinden. Waarom dan toch blijven oproepen?

Ik vermoed dat dit de reden is: ze meent het echt. En, ze is ook politica, ze weet dat als er geen impeachment komt ze kan blijven zeggen dat het gerechtvaardigd was. Het hoeft haar niet per se schade te doen in de campagne van 2020, kan zelfs het voordeel van een principiële stellingname opleveren.

Komt er wel een impeachment dan kan Warren stellen dat zij daartoe heeft opgeroepen. 

En komt er een impeachmentprocedure die vastloopt dan lijden alle Democraten schade.

Zo gezien, cynisch misschien of veeleer realistisch, is er geen down side aan haar oproep.

By the way, de Mueller hearing liet opnieuw zien dat de Republikeinen (en Fox News) wel heel erg goed zijn in het spinnen. Binnen een uur was Mueller weggezet als een ramp. Het deed erg denken aan de interventie van Trumps persoonlijke jurist, de minister van Justitie Barr, die voor iedereen handzaam het rapport samenvatte voordat iemand het kon lezen: niets aan de hand. Het is wel knap hoe ze dat doen.

Het hoofd van de Bush-Cheney bende die ooit de VS runde, vicepresident Dick Cheney, zei eens met verbijsterend inzicht in de dagelijkse werkelijkheid: ‘Deficits don’t matter’.

Wat hij bedoelde is dat tekorten alleen belangrijk zijn als ze plaatsvinden onder Democratische presidenten. In de praktijk worden ze altijd veroorzaakt door Republikeinen, hetzij doordat ze de inkomstenkant verlagen door belastingen voor de rijken te verlagen (Reagan, kleine Bush en Trump) hetzij door financieel economisch wanbeleid dat een diepe recessie tot gevolg heeft (kleine Bush).

In 2009 waren het de Republikeinen die massaal stemden tegen het stimuleringsbeleid van de regering-Obama dat daardoor minder kracht had dan nodig om de economie snel weer op gang te krijgen. Ze hadden woorden tekort om te vertellen hoe vreselijk de begrotingstekorten wel niet waren die Obama veroorzaakte.

Als het schuldenplafond van Amerika omhoog moest omdat er extra geleend moest worden, lagen ze dwars of sloten de overheid. Door, u raadt het, belastingverlagingen voor de rijken zijn de tekorten onder Trump enorm opgelopen.

Gegeven het totale gebrek aan enige moreel kompas of enig ander belang dan eigenbelang, is het natuurlijk geen verrassing dat deze Republikeinen nu een ‘deal’ hebben gesloten waardoor begrotingsperikelen voor twee jaar opzij gezet worden. Dit gebeurde in dezelfde week dat duidelijk werd dat het Witte Huis een presidentscampagne gaat opzetten met grootscheepse verlagingen van alle uitgaven voor overheidsvoorziening, behalve natuurlijk in het militair industrieel complex.

De deal betekent een verhoging van het schuldenplafond en tekorten die net zo hoog zijn als in 2009, op het dieptepunt van de crisis. Trump is natuurlijk niet gestikt in zijn eerst leugen maar zijn programma in 2016 was de Amerikaanse schulden afbetalen. De Republikeinen in het congres zijn enkel uit op hun traditionele agenda: belastingen verlagen voor de rijken en overheidsvoorzieningen ondermijnen voor alle andere Amerikanen.

Het blijft onthutsend waar de Republikeinen mee weg komen. Grote tekorten? Komt omdat de Democraten niet willen bezuinigen.  Schuldplafond verhogen? Het zou onverantwoord zijn dat niet te doen.

Er is geen enkele reden om nog met enig evenwicht over Amerikaanse politiek te spreken. De immoraliteit van de Republikeinen maakt dat onmogelijk. Deze bende, de partij die Trump mogelijk maakt, is erger dan Trump zelf. Die man is ziek en weet niet wat hij doet, de Republikeinen in het congres weten dat maar al te goed. Algemeen belang is een term waar ze nooit aan denken, conservatisme in de traditionele zin een verloren gegaan idee.