Bijna honderd jaar geleden, op 10 november 1918, stond opeens de Duitse keizer aan de Nederlandse grens. Nou ja, hij was die grens al overgestoken, wat de verse katholieke minister president Ruijs de Beerenbrouck, die min of meer buiten de informatiestroom was gehouden, voor het probleem plaatste dat de keizer niet toegang verzocht maar een status als politieke vluchteling. Het leverde de nodige problemen op, niet in het minst omdat Nederland als neutraal land door de overwinnaars in de oorlog toch al met de nek werd aangekeken.

Diezelfde week kreeg Pieter Jelles Troelstra, de leider van de SDAP, het op zijn heupen. In wat achteraf duidelijk een solo actie was, hield hij opruiende toespraken, eerst in Rotterdam en toen in de Tweede Kamer. De reactie van de gevestigde orde op deze zogenoemde ‘revolutiepoging’ was snel en duidelijk. Koningin Wilhelmina verscheen de maandag daarop (ze werd door Ruijs uit een verschijning op zondag gepraat – zondagsrust, weet u, en bovendien was het een katholieke bijeenkomst waar ze heen wilde) op het Malieveld waar een mooie act werd opgevoerd van spontane volkswoede over die perfide Troelstra.

Voor de katholieke premier was het een extra probleem, maar het hielp zijn minister van Sociale Zaken, Piet Aalberse, om er hoognodige sociale wetgeving doorheen te jassen.

Een mooie herdenking van deze historische ontwikkelingen is op zijn plaats. Tot mijn ergernis is er in de media geen aandacht besteed aan het aantreden van de eerste door katholieken gedomineerde regering in september 1918 – een dominantie die ze bijna een eeuw lang zouden volhouden. Ik vermoed dat de keizer en Troelstra wat meer aandacht krijgen.

Voor geïnteresseerden heb ik de betreffende passages uit mijn biografie van Ruijs online gezet. Ze vertellen ook het belangrijkste deel van de keizer en van Troelstra. Klik hier.

True to form. De psycho in het Witte Huis maakt overal een competitie van. Nu is de cover up van de Saoedische moordenaars ‘de slechtste ooit’. Typisch Trump. Hij staat niet stil bij de koele, wrede en systeemtypische moord op een journalist, hij beoordeelt de cover up en vindt die onvoldoende.

De zogenaamde sancties zijn al net zo waardeloos als de maatregelen die het moordregime heeft getroffen. 18 mensen zijn gearresteerd maar reken er maar niet op dat ze veel last zullen hebben van de rule of law in Saoedi Arabië. En visamaatregelen van de VS stellen al helemaal niets voor. Het is idioot om die sancties te noemen.

Woensdag a.s. om 19.30 houd ik een lezing voor de Volksuniversiteit in Oss.

Hier de informatie: https://www.volksuniversiteitoss.nl/lezingen/136/1240/ 

Ik moet bekennen dat ik dacht dat Trump met zijn eigen waarheid over de dood van Khashoggi, een waarheid die zo botst met wat er werkelijk is gebeurd, misschien toch een stap te ver was gegaan. Dat dit scheppen van een eigen werkelijkheid zou laten zien dat Trump dit voortdurend doet.

Ik denk dat ik dat verkeerd heb gezien. Het Congres mag wat geluiden maken over het onacceptabele gedrag van de moordenaar in Ryad, Trump houdt gewoon vast aan zijn eigen werkelijkheid. Hij roept maar wat, maar doet gewoon wat hij wil, zegt wat hij denkt en denkt wat hij al bij voorbaat in zijn hoofd had. Feiten hebben geen betekenis. Zijn minister Pompeo wil ze niet horen. Trump lult maar wat en de harde waarheid is dat hij ermee wegkomt.

Dit is wat Pompeo in zijn oorlogsverklaringsartikel in Foreign Affairs schreef over zijn baas: “President Trump’s actions in confronting outlaw regimes stem from the belief that moral confrontation leads to diplomatic conciliation.” BS, heet dat.

Het Khashoggi verhaal is een gecondenseerde versie van het Trump presidentschap en daarom zo deprimerend. Moordenaars en dictators in de wijde wereld juichen over de vrijbrief die ze krijgen.

En weet u, de Amerikaanse kiezer interesseert het geen zier. Een journalist vermoord? Het zou wat, gebeurt dagelijks. Hij was geen Amerikaan en wat kan het mijn schelen wat Saoedische prinsen uitspoken? Trump ging lekker naar een campaign rally in Montana en loofde een Republikeinse Afgevaardigde die een journalist daadwerkelijk had aangevallen. Gejuich was zijn deel.

De opwinding is de opwinding van de serieuze media. De NYT, de Washington Post, CNN, de Guardian: who cares wat die schrijven? 

Ik heb toenemende zorgen over de mate waarin op 6 november zaken beslist worden. Of, beter gezegd, ik vrees steeds meer dat de Amerikaanse kiezer, voorzover aangesproken in deze tussentijdse verkiezingen, de Republikeinen en Trump zal belonen voor wangedrag. De onderbuik rommelt.

De senaat lijkt buiten bereik, de meerderheid in het Huis op zijn best marginaal. Trumpistan is de norm geworden. Amerika is verloren.

In de tijd van prietpraat van Rutte en Buma (en weinig beter van de rest) wordt een stem als die van oud ombudsman Alex Brenninkmeijer node gemist. Het interview met hem in de NRC laat zien waarom

Om maar een twee punten te noteren: dat gelul over de gewone man impliceert dat er ook niet gewone Nederlanders zijn; Brenninkmeijer stelt nog maar eens vast wat ook mijn overtuiging is, namelijk dat de Nederlandse identiteit als zodanig niet bestaat. En alle geneuzel over Joods-christelijke cultuur geneuzel is.

Lees het hier.

Wat een onuitstaanbare kwast is die Jort Kelder toch. Als hij met zijn pedante, geborneerde, arrogante houding interessante vragen zou beantwoorden, soit, maar het enige dat hij doet is onzin uitkramen, clichés ventileren en zijn gasten onderbreken. Ik luisterde, per ongeluk, naar zijn uurtje zelfbevrediging op Radio 1, namens de afdeling Telegraaf van onze totaal nutteloze publieke omroep.

Het ging over China. Natuurlijk kwam Kelder langs met het gele gevaar, de Chinese muur en die Nixon, goeie vent toch, ‘mag ook wel eens gezegd worden’. Duh.

Kelder vond het nodig om Beijing Peking te noemen. Dat was hij zo gewend en waarom zouden die verrekte Chinezen die van die koloniale naam afwilden, hem dat recht, of die vrijheid ontnemen? Kelder illustreerde zijn idee van vrijheid door te oreren dat hij ook nog steeds sprak over Batavia. Wat, eerlijk is eerlijk, meteen herkenbare flauwekul was (zelfs deze joker heeft het daar niet over – hij is te jong om dat ooit te hebben meegemaakt), maar welk punt wilde deze karikatuur van een journalist hier eigenlijk maken?

Dat hij onafhankelijk is, vrij is, zegt wat hij wil zeggen en zo een lichtbaken is in een wereld die alleen maar politiek correct is? Wat een kleutergedoe. U zou zeggen, besteedt er geen aandacht aan – daar geniet hij alleen maar van. Maar dan doen we net of deze kleuterkeizer wel degelijk kleren draagt, terwijl hij naakt rondparadeert.

Nikki Haley is al op pad voor de nominatie in 2020. Ze realiseert zich dat afstand nemen tot de excessen van Trump daartoe de sleutel is. 

Heeft u de laatste maanden een Republikein gehoord die dit zei: ‘In Amerika zijn onder politieke tegenstanders niet evil’? Haley durft haar nek uit te steken. Het gaat haar goed dienen.

De Democraten hebben werk aan de winkel, zeker als ze dat roedel bejaarden erbij houden.

Het wordt interessant. De Saoedische moordenaar die vijftien man naar Istanboel stuurde (een van hen is deze week vermoord in een ‘verkeersongeluk’) inclusief een hoog opgeleide mensenslager, zegt nu, na twee weken van leugens en bedrog, dat Khasshoggi inderdaad in het consulaat is gedood.

Na een worsteling zou hij gewurgd zijn. Uit de Turkse lekken weten we dat dit opnieuw leugens zijn. Maar goedprater minister Pompeo, gezellig thee drinkend met de moordenaar, heeft die opnames niet gehoord (niet omdat hij dat niet zou kunnen maar omdat hij het niet wil – liever geen feiten).

De vingers van Khasshoggi zijn afgehakt, hij is in stukken gezaagd, de consul stond erbij.  De Turken hebben dat niet verzonnen. Die opnames zijn beschikbaar, het zou verbazen als de CIA ze niet al lang heeft. (Correctie: ik lees in de WP dat de CIA de banden al heeft gehoord – wat Pompeo en Trump des te lamlendiger maakt).

De Saoedi’s komen nu met een lulverhaaltje dat het een uit de hand gelopen worsteling was met vijftien zware jongens. Het is niet dat de psychopaat in het Witte Huis niet weet dat het een flauwekul verhaal is. Het punt is dat hij zichzelf kan wijsmaken dat het waar is, dat het zijn moordenaarsvrienden uit de wind houdt. Het punt is dat Trump zichzelf alles kan wijsmaken als het in zijn kraam te pas komt.

Wedden dat Trump er tevreden mee is? 

Pompeo zegt nu, en hij wordt daarin gesteund door  de Turken, dat hij de opnames in het Saoedische consulaat niet heeft gehoord en geen transcriptie heeft gezien. Hij zal er ook niet om gevraagd hebben. Uiteindelijk wilde de Trumpistan vertegenwoordiger ‘niet over de feiten’ praten, zoals hij dat ook niet wilde in Saoedi Arabië zelf. 

Let op: hier worden fundamenten gelegd om te duiken.

Ondertussen maken conservatieve Republikeinen, schaamteloos als altijd, Jamal Khasshoggi zwart, althans proberen hem te koppelen aan de Moslim Brotherhood en Al Qaida. Zo zijn onze manieren. Elk excuus om de moordpartij goed te praten wordt aangegrepen. Wel vreemd, maar ook weer typisch, dat dit geldt als ‘verdediging van Trump’. Zijn er omstandigheden dat Saoedische leiders mogen martelen en moorden?

Trump, ongedisiciplineerd als hij is, zal er ongetwijfeld in een van zijn greatest hits optredens op terugkomen.