De riedel van de verliezende D66’ers was voorspelbaar: we nemen verantwoordelijkheid en dat kost ons zetels. Het miskent de afrekening met de partij op lokaal niveau waar beloftes niet waargemaakt werden of winst onverdiend was.

Verantwoordelijkheid nemen, waar hebben we dat meer gehoord? Oh ja, bij Kunduz en bij het lenteakkoord. Ter herinnering, bij Kunduz steunde D66 regeringsbeleid om militairen op een zinloze missie in Afghanistan te sturen. Groen Links verscheurde zichzelf over dit onderwerp, in D66 klonk geen kik. Iedereen was het ermee eens, of beter gezegd, er was geen discussie over.

Het lenteakkoord (Kunduz 2) was de reddingsoperatie van Rutte/Wilders. Rutte werd toen door zijn vriend de haatzaaier in de steek gelaten en kon geen behoorlijke begroting voor elkaar krijgen. Pechtold en Koolmees staken de helpende hand uit en hielpen Rutte overleven, waarna die in de volgende verkiezingen 41 zetels haalde en D66 buiten de regering hield. Pechtolds strategisch inzicht werd door mensen als Felix Rottenberg bejubeld. Ik zag het niet zo.

En nu zit D66 in een regering met rechts, steeds luider kwakend rechts, het Wilders lite rechts van Rutte en Buma, en levert 1,4 miljard in aan dividendtrekkers. D66 wordt niet gestraft voor verantwoordelijkheid nemen maar voor zijn gebrek aan een lange lijn, het ontbreken van een basis programma, van brede samenlevingsidealen. Dat is de oogst van tien jaar Pechtold. Ik denk dat hij voor het einde van het jaar is vertrokken.

Het leukste, of in elk geval lach oproepende, moment in die lange saaie verkiezingsavond was toen de dappere verslaggever voor het stadhuis van Rotterdam de afvaardiging van DENK opving. Ze zagen eruit als de Godfather goons tijdens een avondje stappen.

De verslaggever kondigde het item aan en zei, ietwat aarzelend maar zich realiserend dat je in de normale wereld zowel mannen als vrouwen tegenkomt, dat hij stond bij ‘de heren … en dames van DENK’. Hij keek ongemakkelijk naar de duister kijkende heren. Het was wel leuk.

En ook heel Turks Nederlands. Vrouwen spelen bij DENK geen rol. Kuzu bleef koel. Ik heb hem altijd goed getraind gevonden, heel goed in staat om een onderwerp naar zijn kernboodschap te brengen. Die was gisteravond: eigenlijk zijn we een progressieve partij, gericht op inclusiviteit en we willen graag mee besturen. Hij keek nog net niet over zijn schouder om te zeggen: is het niet dames en heren?

De verzamelde heren schuifelden het stadhuis in. De ontkenning van de Armeense massamoord en de liefde voor de dictator in Turkije zullen progressieven wel doen oppassen om zich te laten misleiden.

DO NOT PUSH THIS BUTTON!

Ik las nu pas het essay van Willem Schinkel in de Groene van vorige week, met zijn advies aan links. Een voor mij onbegrijpelijk en onnavolgbaar verhaal – heb ik wel vaker met Schinkel, die spannende ideeën heeft maar ze zo weet te verwoorden dat ze onpenetreerbaar worden.

De verbinding van antikapitalisme, antiseksisme en antiracisme en de analyse aan de hand daarvan van de huidige problematiek van links droeg zo niets bij aan de oplossing daarvan – voor mij althans. Bij1 en de Partij van de Dieren zijn het grote voorbeeld. Tja.

Ik zat gisteravond in de auto en dan hoor je nog eens wat op radio 1.

Zoals delen van het zogenaamde lijsttrekkersdebat. Gemeenteraad?

Wat me opviel is het doorzetten van de trend dat de VVD en het CDA steeds meer als Wilders of Baudet gaan klinken. Ruttes geneuzel over jonge hollandse gezinnen die een woonplek zoeken was zo uit het populistische handboek. Asscher had een antwoord maar hij klinkt nog steeds niet als degene die de PvdA enig zelfvertrouwen kan geven.

Buma geeft 1,4 miljard dividendbelasting weg, zijn onaangenaam resonerende stem vertelde ons dat we eerst maar eens moeten leren dat we wat moeten verdienen voor we het kunnen uitgeven. Wat ook nergens op sloeg.

En zo komt de rekening van landelijk beleid te liggen bij de gemeentepolitiek. In het Amsterdamse geval levert dat een afstraffing op voor D66 die dat ten volle verdienen. Hun winst in 2014 was onverdiend en heeft weinig opgeleverd. De PvdA in Amsterdam zal last hebben van Denk en Byeen.

Die schreeuwlelijk van FvD die nu zegt dat ze als columniste maar wat riep waar ze nu natuurlijk niet meer achter staat of dat niet wenst te verdedigen, lijkt me geen aanwinst voor de Amsterdamse politiek.

Maar vooral stoorde me die toon. Het begon vorig jaar al met de Kamerverkiezingen, zette nu door. De haatzaaier zal geleidelijk aan van het toneel verdwijnen, de toon die hij heeft gezet blijft, overgenomen door opportunisten als Rutte en Buma.

Ik had het gisteren met een bekende over de satirische programma’s in de VS. We waren het er over eens dat John Oliver met kop en schouders er bovenuit steekt.

Ook waren we het er over eens dat Stephen Colbert scherp en sluw is maar zichzelf hopeloos heeft klemgezet door iedere tweet van Trump op Trumpiaanse wijze voor te lezen. Het werkt niet meer, is irritant. Ik snap niet goed waarom Colbert er mee door gaat, ik dacht dat hij slimmer was.

Dat geldt ook voor Saturday Night Live waar de Trump imitatie ver over zijn houdbaarheidsdatum heen is. Hoe komt het dat mensen niet zien dat ze te lang met iets doorgaan? Pechtold die eerst de haatzaaier en nu de haatzaaier lite tot obsessie maakt.

Een columnist die dat ook niet goed begrijpt is Paul Krugman. Was hij aanvankelijk verfrissend en economisch onderlegd kritisch, nu is hij vooral een repeterende plaat die schrijffoefjes probeert om zijn punt te maken – steeds hetzelfde punt, dat Trump en de GOP een dievenbende zijn. Daar heeft hij gelijk in maar hij zit zichzelf in de weg.

Inmiddels Eva Jineks interview met Clinton gezien. Niet goed voor haar reputatie als doorvragende journaliste, sorry.

Dit was meer een interview door een Clinton-acoliet, Twan Huys of Willem Post.

Geen kritische vraag werd gesteld en al helemaal niet: waarom vond u het in vredesnaam nodig om nog eens kandidaat te zijn? Of: u heeft een lange geschiedenis van verkeerde politieke inschatting. Heeft u niet het gevoel dat ons bekroop: deze vrouw leert niets?

Trump probeert het maar weer een keer. Hij rijdt zijn anti-Mueller karretje nog maar eens uit, kijkend hoever hij komt. Kan hij de speciale onderzoeker ontslaan zonder dat hij in de problemen komt (andere problemen dan zijn Russia-filie).

De tekenen zijn niet helemaal geruststellend. Republikeinen tonen zich, als altijd, personen zonder enige ruggengraat. De meesten doen er het zwijgen toe, een paar spreken zich uit en waarschuwen de psycho.

Trumps klacht houdt onder meer in dat de onderzoekers van Mueller allemaal Democraten zijn. Dat is onzin. Wel liet onderzoek van de Washington Post zien dat een flink aantal van hen geregistreerd staan als Democraat in het kiesstelsel. Dat betekent niet meer dan dat ze in Democratische voorverkiezingen mogen stemmen. Gelukkig betekent een registratie niet dat je niet onpartijdig zou kunnen zijn. In dat geval waren er geen mensen meer over die onderzoek konden doen.

Tja, het is een probleem. De meeste verstandige, onafhankelijke onderzoekers zijn geen Republikein, dat is wel duidelijk. Het ligt ook voor de hand gegeven de aard van de Republikeinse Partij. Daar wil je niet bij horen. En ervaren onderzoekers van de financiële wereld en ondernemingen zijn daar wat moeilijker te vinden. Het is hetzelfde verhaal als met de vermeende linksheid van journalisten. Als je vak is om zaken uit te zoeken en kritisch te zijn, dan zal je politiek gezien sneller op de linkervleugel uitkomen, bij een redelijk kritisch medium, dan op rechts bij de actiekrant.

Gaat hij Mueller ontslaan? Nog niet, schat ik zo, maar naarmate het onderzoek dichter in de buurt komt wordt de verleiding groter. Het lijkt erop dat Trump zichzelf heeft wijsgemaakt dat hij vooral meer zichzelf moet zijn om echt succes te boeken. Dat hij al die valse psycho aanbidders uit zijn regering moet wegwerken en dat hij dat nu ongestraft kan doen. Het is zelfbedrog maar dat is waar de narcist op leeft, dus het zal nog wel even doorgaan.

De Telegraaf, actiekrant als altijd, heeft dezer dagen een doelwit: Alexander Pechtold.

De voorman van D66 is natuurlijk aantrekkelijk als schop object. Het kabinet dat hij in elkaar zette zonder er in te gaan zitten, is nou niet direct lekker begonnen (dividendbelasting cadeautje voor de rijken). Dat ze zichzelf in het pak genaaid hebben met kroonjuwelen die al tien jaar geleden bij het grof vuil waren gezet, oogt evenmin erg lekker.

Pechtold zou in zijn privé leven van alles meemaken waardoor hij liever in de schaduw in de Kamer blijft, terwijl het toch zijn grote ambitie was om na de zeperd als minister in Balkenende IV te laten zien dat hij echt kan besturen.

Hij is ook kwetsbaar met die appartementenzaak. Wat je er ook van mag vinden, klein buur of grootscheepse corruptie, de manier waarop Pechtold het heeft gedaan is, laten we er niet omheen draaien, stupide. Openheid, was dat niet iets van D66? Nu gaat het al, in de woorden van de oude haatzaaier (bedreigd in zijn bestaan door een nieuwe haatzaaier) over een penthouse. Reken er maar op dat de Telegraaf en de Telegraaf omroep WNL er lekker over zullen doorgaan.

Pechtolds gepruttel over Baudet lijkt een slappe herhalingsoefening na het jaren lang gezeur over Wilders. Pechtold luisterde nooit naar mensen die adviseerden dat het na een jaartje Wilders-afzeiken wel genoeg was. Nu gaat hij in de herhaling met Baudet.

Pechtold lijkt op weg naar zijn eerste dikke nederlaag als partijleider. Niet zo verwonderlijk na de successen van vier jaar geleden (in Amsterdam dik onverdiend, maar een succes was het). Het zal hem ingepeperd worden. Zou mij niet verbazen als hij over een jaar vertrokken is.

Dan zal blijken dat de opvolging nog niet geregeld is. Jan Paternotte staat te trappelen. Pechtold wilde hem al twee verkiezingen geleden naar Den Haag halen, maar toen protesteerde Amsterdam dat een net gekozen raadslid zomaar vertrok. Nu heeft Paternotte in Amsterdam D66 een overwinning gebracht, een slappe termijn en nu een verlies. Hij lijkt nog niet klaar voor de hoofdrol in Den Haag. Wie dan wel? Kees Verhoeven zit ook al jaren in de aanval. Punt is dat Pechtold door alles zelf te doen weinig mensen naast zich heeft ontwikkeld die het stokje kunnen overnemen.

D66 blijft een kwetsbare, opportunistische partij zonder diepe wortels in de samenleving.

Het schijnt (volgens de Washington Post vanochtend) dat veiligheidsadviseur Herbert McMaster aan de dijk is gezet. Op zich geen verrassing. Het was bekend dat Trump hem een breedsprakige oude zeur vond en beter kan opschieten met de chefstaf van de Veiligheidsraad, Keith Kellog. Die reist veel met de president en kan goed met hem opschieten en Trump vindt hem ‘funny’. Allemaal belangrijke zaken aan het hof van de psycho.

Dat McMaster zou vertrekken lag voor de hand nu Pompeo minister is geworden (overigens zou Pompeo best veiligheidsadviseur kunnen zijn, maar misschien hecht hij meer aan zichtbaarheid). Eerder deze week werd bekend dat John Bolton een bezoek aan het Witte Huis had gebracht.

Bolton was een van de leidende neoconservatieven die kleine Bush in Amerika’s meest desastreuze buitenlandse politiek avontuur stortten. Hij sloeg graag wild om zich heen. Bolton was geöpinieerd en nogal sturend. Dat zijn niet de kwaliteiten die je in een veiligheidsadviseur zoekt. Die moet de verschillende participanten in de buitenlandse politiek aan elkaar knopen, beleidsvoorstellen in beleid omzetten en een min of meer neutrale tussenpersoon zijn. Allemaal kwaliteiten die Bolton niet heeft.

Succesvolle veiligheidsadviseurs waren McGeorge Bundy onder Kennedy en Johnson, en Henry Kissinger onder Nixon. Brent Scowcroft is het voorbeeld van de ideale adviseur, hij deed dat onder Ford (toen hij de schade die de te zichtbare Kissinger achterliet repareerde) en onder oude Bush. Reagan versleet vijf man op die post, de adviseurs van Clinton en Obama waren lang niet zo zichtbaar. Kleine Bush maakte de fout om een te weinig daadkrachtig persoon erneer te zetten. In zijn eerste termijn kon Condoleezza Rice slechts toekijken hoe bendeleider Cheney en minister Rumsfeld domineerden.

Wat zou Bolton betekenen? Een meer agressieve buitenlandse politiek, al weet ik niet wat dat in de praktijk voor gevolgen zou hebben. Iran en Noord-Korea zullen speerpunten worden. Trumps slechtste instincten zullen niet getemperd worden, sterker, ze kunnen door een ideoloog als Bolton (en Pompeo) gebruikt worden.

Ik zou zeggen: veiligheidsgordels aan, Trump gaat nu pas los.