Jay Powell wordt de nieuwe baas van de Federal Reserve. Hij is vergelijkbaar met  voorganger Yellen maar, zoals Politico schrijft, hij is niet benoemd door Obama en dat is wat Trump aantrekt.

Ondertussen was deze benoeming een nederlaag voor christenradicaal Mike Pence die een conservatieve rouwdouwer wilde. Mnuchin en zijn departement van Financiën hebben Powell consequent gepromoot.

Het is ook een nederlaag voor Gary Cohn, die aanvankelijk de front runner was. Cohn wilde in augustus ontslag nemen nadat Trump zich van zijn beste neonazi kant had laten zien in het commentaar over Charlottesville. Cohn was gedwongen naast Trump te staan toen hij antisemieten verdedigde.

Cohn nam echter geen ontslag. Nu heeft hij niets en is ook zijn reputatie kwijt. De splash die hij had kunnen maken door ontslag te nemen, is nu niet meer mogelijk. En die benoeming, ach, die verdween de dag dat hij iets kritisch zei over Trump.

Voeg Cohn maar bij Kelly, McMasters en anderen die samenwerking met de psycho met reputatieverlies moesten betalen. Niemand gaat ongestraft met Trump om.

Met zijn standpunt over het referendum over de aftapwet (uitslag negeren) gooide Buma meteen vast een leuke voetzoeker – of was het een gillende keukenmeid?

Ik ben het in zoverre met hem eens dat ik vind dat raadgevende referenda doordachte besluiten van een regering niet zouden moeten veranderen. Vond ik bij het Oekraïne referendum. Daar had een regering met lef gezegd: leuk dat een deel van de bevolking dit vindt, wij hebben een andere belangenafweging gemaakt. Afrekenen bij de verkiezingen.

Buma weet best wat hij doet. Hij sart D66 die al jaren niet meer weet wat het van referenda moet denken. Hij nagelt zijn conservatieve kleuren nog eens aan de mast.

Veelbelovend. Het wordt pas leuk als in de kamer de politieke leiders de regering scherp houden (jammer dat Samsom dat niet genoeg deed).