Wie dacht dat McCain zijn ruggengraat had ontdekt, kan nu weer terugvallen op het oude beeld van de man: een meegaande Republikein die het destructieve beleid van de anti-overheidskliek kritiekloos uitvoert.

Het wordt steeds duidelijker: niet de incompetente psychopaat is het grootste Amerikaanse probleem maar de Republikeinse Partij die geen enkel ethisch besef heeft.

Je zou haast medelijden krijgen met onze eigen kleine haatzaaier. Geen enkele invloed, gepasseerd door Baudet en zijn maat die het slavernij woord neger weer invoert alsof het geen betekenis heeft, zonder leden, zonder programma, op weg naar een nederlaag in maart.

De haatzaaier weet niets beters te bedenken dan Rutte aan te klagen. Er was een tijd dat dit soort goedkope stunten publiciteit opleverden. Nu komen ze alleen in de Telegraaf en zijn Dumpert club aan bod. Zielig, toch?

Weer een paar criminele smeerlappen gevallen. Houdt het nooit op? Moet het niet ophouden? Gaat #metoo niet te lang door?

Er zijn grenzen, zeker, maar de val van NBC’s Laurer laat zien dat er nog vele mannen zullen volgen en moeten volgen. Opnieuw blijkt een management dat alleen maar kijkt naar de advertentie inkomsten zijn ogen en oren te sluiten voor gedrag dat allang bekend was.

Want nog los van het misbruik verhaal is het tolereerverhaal belangrijk. Capitol Hill gaat (zeggen ze, maar je kunt die lui niet vertrouwen, ze hebben het te druk met het beroven van de gewone burgers) kijken wat er allemaal mis is. Dat er heel veel mis is, kan geen verrassing zijn. En ja, het wordt vervelend, maar de onthullingen en zelfkastijding moeten doorgaan.

Ondertussen zit de pussygrabber-in-chief hoog en droog in het Witte Huis, beschermd en ondersteund door gewetenloze Republikeinen die hem gebruiken om hun agenda erdoor te duwen. Het is een vorm van ethisch ogen en oren sluiten die vergelijkbaar is met wat er in Hollywood en bij de media gebeurde. Ik heb niet de illusie dat deze politici zullen worden gestraft voor hun tolerantie van wangedrag – ze vertonen zelf te veel wangedrag. Maar de onthullingen moeten doorgaan.

Het is officieel: de psycho is niet alleen een psychopaat maar ook een white supremacy extremist. Hij retweette anti-moslim bagger (een filmpje dat blijkbaar van de Telegraafsite Dumpert kwam). Zijn verdedigers doen net alsof het allemaal met een korrel zout genomen moet worden maar dit is serieuze stuff.

Zijn woordvoerder, de ethisch gehandicapte mevrouw Sanders, verklaarde officieel dat het niet uitmaakt of de filmpjes de waarheid weergeven of niet, ze dienden de zaak waar de psycho voor staat, namelijk angst en haat zaaien.

There you have it: Trump gebruikt alles, maakt niet uit wat, leugens en fake news, om zijn verhaal aan de man te brengen.

Ondertussen duiken ook verontrustende verhalen op over de mate waarin deze volslagen geschifte president geobsedeerd is door onwaarheden die hij zichzelf heeft aangepraat. De pussy tape was vervalst, hij gelooft nog steeds dat Obama niet in Amerika is geboren, hij koestert een kluster samenzweringstheorieën en hij is uit op een confrontatie met Iran (die is veel belangrijker dan het geëikel rondom Noord Korea). Kortom, het adult day care center dat senator Corker in het Witte Huis ontwaarde, draait op volle toeren. Wat deze senator overigens niet verhindert om voor een schandalige belastingwet te stemmen.

Het was amusant, op een onaangename manier, om Fredo Trump te zien tweeten over de spectaculaire economische resultaten van zijn vader. Die cijfers zijn hetzelfde of volgen de trend die Obama heeft gezet en voor iemand die meer hersens heeft dan Fredo zouden ze de overweging geven om misschien beleid in het verleden lof toe te zwaaien.

Zijn dumbo tweets doen echter twee dingen (afgezien van het nodeloos en nutteloos betrokken raken van de nepotisme ontvangers in publiek debat). Ten eerste laten ze zien dat een stimulans van de economie zoals de partij van de rijken voorstelt, helemaal niet nodig is. Het gaat prima, dank u wel. Verhoging van de tekorten, vast GOP recept, helpt niet de economie te verbeteren – integendeel, dit zijn de lui die altijd roepen dat je het dak moet repareren als de zon schijnt. Nu roepen ze regen af.

Ten tweede maken ze Trump de gevangene van de economie. Zodra de trends keren – ik ben nogal bearish over de huidige ontwikkeling maar ik heb een slechte reputatie voor voorspellen – dan zullen ze meteen bij hem neergelegd worden. Een mooie beurscrash bijvoorbeeld. Ik weet zeker dat Trump alles wat er gebeurt aan anderen zal toeschrijven (geen belastingverlaging voor de rijken –> beurscrash, schuld van de swamp) maar ik vermoed dat de kiezer geleidelijk aan tot beter inzicht komt.

Ik denk dat Thierry Baudet in sommige opzichten een aanwinst is voor de parlementaire democratie. Het zou mooi zijn als hij het niveau van debatten (en de interesse daarvoor) zou vergroten maar ik heb daar zo mijn twijfels over. Het zou ook mooi zijn als een erudiet persoon van een optreden als volksvertegenwoordiger wat meer weet te maken dan een platform voor een roeptoeter.

Het interview met de NRC bevat zijn gebruikelijke over the top uitspraken – sinds Trump is het wat al te gemakkelijk om die maar gewoon zo te benoemen en het daarbij te laten. Zijn autoritaire tendensen zijn geen grapje, zoals hij steeds zegt als hij erop betrapt wordt. Zijn intolerantie voor mensen die een andere smaak hebben of andere dingen belangrijk vinden dan hij zelf, is stuitend en gevaarlijk. Mogen we van deze opperbaas atonale muziek nog interessant vinden? Of niet figuratieve kunst?

Van de klassieken die hij zo hoog waardeert (en van J.S. Mill) had hij kunnen leren dat de menselijke ervaring vele vormen aan kan nemen. Er is bij Baudets geliefde klassieken niets te vinden van de intolerantie die hij tentoon spreidt. En wie Pepe the Frog en vervelende lui als de provocateurs rondom Trump (door Baudet omarmd op de Republikeinse conventie) ondersteunt, doortoetert en er vervolgens afstand van neemt omdat hij de reikwijdte ervan niet overziet, kan maar beter achter de studeertafel blijven. Er is een goede reden waarom rechts radicale proto fascisten zich bij Baudet thuisvoelen. Daar vroeg de NRC niet naar: wat maakt Baudet zo aantrekkelijk voor deze lieden? Hij kan hun steun wel verwerpen maar verwerpt hij ook het gedachtegoed dat hen naar hem toedrijft?

Baudet is een prima recept om de haatzaaier van de afgelopen twintig jaar, nu op zoek naar steun bij Poetin, te ondermijnen. Ik denk dat dat al nauwelijks meer nodig was. Wilders is een cliché van zichzelf, al jaren, en nu door iedereen, inclusief zijn eigen achterban als zodanig onderkend. Baudet is veel gevaarlijker. Gelukkig heeft hij alle kenmerken van iemand die zelf ook nog gaat geloven dat hij geroepen is, dat hij als (om in stijl te blijven) een moderne Icarus dicht bij de zon moet vliegen. Het zou mij niet verbazen als hij eindigt als Icarus.

Ik moet zeggen dat de berichtgeving over Zimbabwe me nogal heeft verrast.

Mij lijkt het, zeer op afstand, de vervanging van de ene zakkenvuller met de andere. De opvolger van Mugabe was zijn hench man. Gaat die democratie en welvaart brengen?

Ik hoop het voor een uitgemergeld land, maar betwijfel het ten zeerste.

Ik denk dat het saturatie punt voor de zwarte piet discussie wel is bereikt. Je mag het racisme vinden of een onschuldig familiefeestje. Die punten zijn gemaakt. Er is niemand meer te overtuigen.

Laat degenen die zwarte piet willen behouden dat vooral doen en, voor zover dat als racistisch wordt ervaren, zichzelf te kijk zetten. Laat de rest genieten van hun succes in veegpieten en andere gedoe. Ik moet bekennen dat ik niets heb met sinterklaas noch zwarte piet. Maar wie dat wel heeft, doe je ding.

Het roept de vraag op of je racisme kunt uitbannen door het te verbieden of vermeend racisme weg te moffelen, of dat je de racisten (als ze dat zijn in het zwarte piet geval – ik vermoed dat de demonstraties meer racisme hebben veroorzaakt of versterkt dan verminderd) moet aanwijzen.

De huidige discussie of wat daarvoor door moet gaan doet denken aan die over integratie: ingegraven stellingen, uitwisselen van voorspelbare verhalen, niets opgelost. Mijn oplossing: laat het zichzelf oplossen.

Het is een algemeen erkende wijsheid dat politici vrijwel altijd langer blijven dan ze welkom zijn. Vraag het Hillary Clinton, Tony Blair of Ruud Lubbers, om maar een paar gevallen te noemen.

Nu is het ook Andrea Merkel overkomen. In plaats van op tijd met pensioen te gaan, een opvolger klaar te stomen en met ongeschonden blazoen de aftocht te blazen, gaat ze nu de weg van haar voorganger Helmut Kohl, die een zetje moest krijgen – van Merkel – om op te donderen.

Ik word er niet blij van maar vanuit democratisch en zelfreinigend perspectief is het zo slecht nog niet. In dit geval kan ik er weinig goeds aan ontdekken behalve dat het dwingt tot nadenken over de nabije toekomst.

Als Rutte slim is, zorgt hij voor de tweede helft van dit kabinet weg te wezen. Misschein is eerder als beter want je weet maar nooit. Ook voor hem geldt de regel.

Niets menselijks is liberals vreemd en dus sneuvelen nu ook progressieve politici, journalisten en mensen van wie je meer gezond verstand en minder vulgair optreden verwacht. Twee journalisten in het nieuws van vandaag, maar laat ik me beperken tot Al Franken, gewaardeerd senator van Minnesota. Na een eerste klacht van een vrouw die met hem samenwerkte over ongewenst French kissing en een stupide, niet-funny foto van Franken met zijn handen ter hoogte van haar borsten is er nu een vrouw die door de senator (toen in functie) in haar billen geknepen is.

Een interessante discussie is mogelijk over de vraag waarom we als weldenkende progressieven onze vertegenwoordigers in machtsposities tot dat gedrag niet in staat achten. Het lijkt me een onzinnige tribale positie, vergelijkbaar met evangelische christenen die Trump en Roy Moore verdedigen. Sterker, juist onze vertegenwoordigers moeten scherper beoordeeld worden. Als we dat niet doen, zijn we deel van het probleem.

Het lijkt me toe dat #metoo als waardevolle ontwikkeling uit de rails dreigt te lopen. Waar ligt de grens tussen vulgair optreden, smakeloze grappen, horkerige onbeschoftheid en harassment? Het vastleggen van die grens is belangrijk voor onze reacties. Als elke smakeloosheid een nieuwsfeit wordt dan doet dat de grote zaak, de misdragingen van mannen (en mogelijk ook vrouwen) in machtsposities, geen goed. Vergeet bij het struikelen over Al Franken niet de twee presidenten die hun handen niet thuis konden houden en van hun positie gebruik maakten: Clinton en Trump.

Het onderscheid is belangrijk omdat vervolging van elke smakeloosheid de rechtsstaat ondermijnt. Het strafbaar stellen van elke smakeloosheid doet dat al. Wethouder Eerdmans wil in Rotterdam het nafluiten van vrouwen strafbaar stellen. Past fijn in zijn law and order benadering maar hoe ga je dat uitvoeren? En als je het niet behoorlijk kunt uitvoeren dan ondermijnt een regel het rechtssysteem.

Smakeloosheid moet zijn eigen straf hebben: mensen die zichzelf te kakken zetten moeten daarvan de gevolgen in waardering maar dragen. Schroef het maar een graadje op: Wilders die vulgaire populistische slogans roept, moet je niet strafrechtelijk vervolgen maar te kijk zetten als de haatzaaier die hij is. Iemand die niet weet om te gaan met vrouwen op een beschaafde manier is een onbeschaafd type dat niet gepromoveerd moet worden, dat door zijn omgeving tot de orde geroepen moet worden of genegeerd. Er zijn dingen die je zelfs van vrienden niet accepteert. Locker room talk? Ja, het schijnt dat mannen daar behoefte aan hebben (weet ik veel, ik kom niet in kleedkamers, maar misschien vrouwen onderling ook). Ook zonder de moraalridder uit te hangen kun je daar wat van zeggen.

Terug naar de werkelijke problemen. Een mooi stukje in de New Yorker slaat de spijker op de kop. Horkerig gedrag, a la Franken is een probleem maar geen groot probleem. Het artikel gebruikt een term die ik in dit verband nog niet gehoord heb maar die heel toepasselijk klinkt: gijzeling. Mensen als Weinstein, Clinton, Trump (in gevallen waarin hij is aangeklaagd door Apprentice deelnemers), Ailes en anderen, politici in het Lagerhuis, hebben een machtspositie. Ze kunnen beschikken over iemands leven (of zo voelt het voor een stagiaire of aankomende actrice). Daar moet de grens liggen, lijkt me.

Als er sprake is van gebruik van een machtspositie dan kan er geen twijfel bestaan. De rest is gewoon, nou ja, wangedrag. Dus ja, Weinstein hoort in het gevang, en nee, Franken hoeft niet te vertrekken – laat de kiezers maar vertellen of ze hem nog waarderen.