Je vraagt je af waarom John Kelly, de chefstaf van het Witte Huis, de publiciteit blijft zoeken. Twee weken geleden ging hij compleet onderuit door leugens te verkondigen over een afgevaardigde uit Florida die de weduwe van een omgekomen soldaat bijstond. Hij liep permanente schade op, nog verergerd door de persvoorlichter die vond dat je met een generaal niet van mening mag verschillen.

Waarom stort hij zich nu in de Charlottesville discussie? Waarom doet hij manhaftige pogingen om de laten zien dat Trump geen racist is, geen neonazi’s steunt?

Generaal Lee, de aanvoerder van het Zuiden tijdens de Burgeroorlog, was een eerbaar man, zegt Kelly. Daar is weinig omstreden aan. Lee wordt breed gezien als een man die verscheurd werd toen hij gedwongen werd te kiezen tussen Virginia, zijn staat, en de Unie, de Verenigde Staten. Hij was een eerbaar man en een behoorlijk goed generaal.

Maar zijn keuze betekende dat Lincoln een van zijn beste mensen verloor (Lee was opgeleid aan West Point, zoals de meeste zuidelijke generaals) en de opstandelingen een betere militaire leider kregen dan ze verdienden. Lee had die keuze niet zo hoeven te maken. Hij had ook voor de Unie kunnen kiezen, daaraan had hij de eed als militair afgelegd. Het valt te betogen dat Lee mede verantwoordelijk was, zelfs een extra grote verantwoordelijkheid droeg, voor de 600.000 doden in de Burgeroorlog. Man van eer? Ja, maar alleen als ze zijn keuze voor afscheiding er buiten laat – en dat is nogal wat.

Vervolgens zei Kelly dat de Burgeroorlog met een compromis had kunnen worden voorkomen. Dat is een nogal wrakke lezing van de Amerikaanse geschiedenis. De zuiderlingen waren al decennia op weg naar deze breuk. Ze lieten zich opjagen door radicalen. De compromissen die in 1820 en 1850 werden gesloten vonden ze niet voldoende. Ze wilden slavernij overal.

Trump, die geen bal weet van geschiedenis, heeft in zijn hoofd gezet dat de Burgeroorlog niet nodig was en dat zijn grote voorbeeld, Andrew Jackson, hem had kunnen voorkomen. Never mind dat Jackson de tegenstellingen verder aanjoeg en in 1845 overleed. Kelly lijkt dit nu ook te denken. Wat moet je er van maken? Waarom stapt Kelly in dit mijnenveld?

En hoe je ook denkt over Lee en de Burgeroorlog, de standbeelden werden opgericht om segregatie te vieren, vanaf 1890 ongeveer. Klik hier voor meer.

Ik moet zeggen dat ik Kelly niet goed begrijp. Zou hij nu hij voor Trump gekozen heeft elke remming verloren hebben? Als je gaat, dan ga je all in? Misschien dat hij daarom Lee zo bewondert.

D66 Amsterdam. Tja. In het pak genaaid door Asscher en door Pechtold betrokkenheid in 2010 toen Ageeth Telleman het uit haar handen liet vallen.

Vervolgens niets gepresteerd en drie keer van fractievoorzitter gewisseld, waarna Jan Paternotte, inmiddels echt vertrokken naar Den Haag, de hele fractie dumpte en met veertien zetels terugkwam bij de verkiezingen van 2014. Niets gedaan, toch gewonnen. Knap. In het college. Vier jaar revolutionair beleid … nou ja.

Zojuist haalde de partij een zeperd toen ze probeerden Sebastiaan Capel (baasje van Zuid – veel D66’ers die in 2014 weg moesten kregen een baantje bij stadsdelen) nog even een paar maanden de opengevallen wethouderspost te laten vullen. Het verzet was zo groot dat D66 zich snel terugtrok.

En nu lees ik over de manier waarop de huidige lijsttrekker Van Dantzig zijn eigen kandidatenlijst opstelt. Mensen die andere kandidaat lijsttrekkers steunden, niet welkom. Klinkt me bekend in de oren. Loesewies van der Laan mensen waren na 2007 niet meer welkom. Ruzie in Amsterdam. Betrokkenheid partijtop. Het lijkt 2010 wel. Toen kreeg Telleman ook ‘hulp’ van Den Haag. Leidde tot nog meer ellende.

Het valt te hopen dat Amsterdamse kiezers nu eens naar hun gemeente kijken en niet naar landelijk om de rekeningen op te maken. Hoe deed D66 het de afgelopen vier jaar? Afrekenen graag.

Ik vind dat #metoo gebeuren fascinerend en tegelijk over the top. Ik ken te veel vrouwen die ook verhalen hebben om het niet serieus te nemen. En te veel mannen die het nog steeds bagatelliseren.

Gelukkig kijk ik niet naar Pauw. Maar ook zonder dat kan ik niet ontsnappen aan het gedoe rondt Brandt Cortius. Is het gevoelloos als ik daar nu al ruimschoots genoeg van heb? Of hun orale seks afgedwongen of met instemming was? Het hele idee dat er in die Gooise krochten even wat wordt afgewerkt tijdens de commercial break staat me tegen.

Het is wel leuk om te lezen hoe Manafort, Gates en Papadopoulos in de problemen raakten. Het zijn klassieke gevallen, zou ik denken.

Manafort deed werk voor Gerald Ford in de Nixon traditie van verdeeldheid zaaien. Dat deed hij goed maar het echte grote geld verdiende hij met het helpen van louche types. Van Ferdinand Marcos, de dictator van de Filipijnen die tot het niet meer kon door Reagan gesteund werd, tot Mobutu, de moordenaar van Zaïre. Ik kwam dit soort types wel vaker tegen toen ik correspondent was in Washington. Ik herinner me een bijeenkomst bij de Heritage Foundation waar Jonas Savimbi, een onguur type dat met zijn Unita de burgeroorlog in Angola op gang hield (moest volgens Reagan om de commies tegen te houden), werd ontvangen als een held van de democratie.

Geen wonder dat Manafort zich helemaal thuis voelde bij Yanakovitch, de kleptocraat die Oekraïne runde met zijn hulp. Nou ja, toen het omviel was er weinig hulp. Maar Manafort is een type omdat zijn enige motivatie geld was. Hoe meer hoe beter.

Gates is een eenvoudiger geval. Begonnen als  onderknuppel van Manafort raakte hij ook verslingerd aan het grote geld. Nu wacht een mogelijke gevangenisstraf.

Die Papadopoulos is pas echt een type. Het hele verhaal zoals het opduikt uit de aanklacht is er een van een klein mannetje, aan de marge, dat zichzelf belangrijk wilde maken. Russische spionnen hadden goed gezien dat ze hem konden gebruiken. Papadopoulos blaatte over zijn contacten in de Trump campagne (direct contact tussen Poetin en Trump in het vooruitzicht) en al die tijd werd hij gestuurd door zijn Russische handlers. Uiteraard, want slim is hij niet, zonder dat hij het door had.

De eerste aanklachten van Mueller geven zo heel menselijke impulsen weer. Als Flynn aangeklaagd wordt – en daar is weinig twijfel over – dan zal opnieuw de kleinheid van zijn type blijken. En uiteindelijk komt het allemaal terecht bij de zieke man die het Witte Huis nu bevolkt en in machteloze woede tegen zijn televisie schreeuwt (Washington Post)

En daar komt Papadopoulos (roept de slechtste herinneringen op aan de Griekse dictatuur): een schuldig pleiten en medewerking aan het onderzoek. Dit gaat direct over de campagne. Daar is Trump nog niet klaar mee. Hij heeft gelogen over de contacten met de Russen toen hij, Papadopoulos, buitenlands politiek adviseur was van de psycho.

Zoals Jeffrey Tubin van de New Yorker stelt gaat ook de aanklacht tegen Manafort over zaken die weliswaar voor de campagne begonnen maar doorgingen tijdens de vijf maanden dat Manafort de baas was. En Gates, de mede-aangeklaagde, kon nog wel eens kiezen voor de veilige weg van medewerking.

De verdedigers van de psycho roepen maar twee dingen: geen bewijs van collusion (dat moet nog blijken) en kijk naar Clinton (tamelijk irrelevant).

Lekker zo die gaat.

Zo, dat liegt er niet om. Manafort is aangeklaagd, volgens de Washington Post, met ‘a 12-count indictment with conspiracy against the United States, conspiracy to launder money and making false statements’.

Samenzwering tegen de VS. Dat is niet misselijk. Ondertussen lijken deze aanklachten niet gerelateerd aan het werk dat hij voor Trump deed. Ze tonen wel dat Trump met Manafort een gevaarlijk type binnenhaalde. In hoeverre dat de campagne heeft beïnvloed staat nog te bezien.

Ik verwacht dat Flynn ook voor de bijl gaat. Daarna wordt het echt spannend.

Speciale aanklager Mueller zal vandaag met een (of meerdere) aanklacht komen in zijn onderzoek. Wat precies het onderwerp van dat onderzoek is, blijft deels onduidelijk en deels omstreden. Onduidelijk omdat we niet weten waar Muellers opdracht eindigt. In elk geval moet hij onderzoeken of er ‘collusion’ was, strafbare samenwerking tussen de Russen en de Trump campagne. Of hij ook verder mag gaan om te kijken of er financiële banden waren tussen het Trump imperium en Russen is omstreden. Of Mueller ook het ontslag van FBI directeur Comey en Trumps redenen daarvoor meeneemt, is ook niet geheel duidelijk. Wel kwam Mueller natuurlijk pas op de proppen na de opwinding over het ontslag van Comey.

De mogelijke aangeklaagden vandaag zijn generaal Flynn, de totaal ongeschikte en hopeloos gecompromitteerde eerste veiligheidsadviseur van Trump. Dat kan de Russen betreffen maar de meer gemakkelijke aanklachten zijn die over verborgen contracten met onder andere Turkije, die Flynn had moeten melden. De andere sukkel is Paul Manafort, een klassieke scharrelaar die de corrupte baas van Oekraïne adviseerde en die talloze Russische contacten heeft. Ook hier vallen aanklachten te bedenken.

Jared Kushner, de schoonzoon van Trump die zich de laatste weken gedeisd houdt, ligt minder voor de hand als aangeklaagde. Trump Jr, de dommerik die voor papa hand en spandiensten verricht, staat ook op lijstjes maar domheid is niet strafbaar en vooralsnog lijkt hij de wet niet geschonden te hebben.

Misschien zijn de verwachtingen te hoog gespannen, vandaag. Een paar aanklachten worden voorgelezen, een borgtocht (bail) wordt ingesteld en dat was dat.

Ik zie nog niet direct hoe Trump erin gezogen kan worden. Natuurlijk was hij incompetent bij het benoemen van Flynn maar ook incompetentie is niet strafbaar. Het bevestigt echter het beeld van zijn geklungel dat ook elders opduikt. Over Comey zullen we vandaag niets horen, schat ik zo.

Trump is al tegenactie begonnen door eindeloos over Hillary te tweeten en allerlei oude en niet bewezen verdachtmakingen op tafel te gooien. Vlucht vooruit. Het zal niet werken.

Het grootste probleem voor de psycho is dat het belangrijkste (en enige) deel van zijn agenda deze week uitgebreid behandeld zou moeten worden: de belastingverlaging voor de rijken die weer enorme tekorten gaat veroorzaken. Dit leidt allemaal af. Dat geldt ook voor zijn bezoek aan Azië dat vrijdag moet beginnen. Nogal lullig om daar aan te komen zetten als er net mensen uit je directe omgeving aangeklaagd zijn. Maar of het voor het beeld van Trump in Azië iets zal veranderen, valt te betwijfelen. Dat is al slecht.

Toevallig was ik net aan het schrijven over gevangenis, misdaad en guns, toen ik tegen een fantastisch project aanliep van de New Yorker. Het Marshall Project, een veelheid aan interviews over mensen die te maken krijgen met misdaad. We are witnesses.

U bent gewaarschuwd, als u begint te kijken gaat het lang duren. Fascinerend, geweldig project.

https://www.newyorker.com/news/news-desk/we-are-witnesses-portrait-of-crime-and-punishment-in-america-today?

Ik bagatelliseerde aanvankelijk de berichten over de oude Bush die vanuit zijn rolstoel de handjes liet glijen over de vele achterwerken die hij vanaf dat niveau ziet.

Niet meer. Er is sprake van een patroon en meerdere vrouwen die hem beschrijven als een oude viezerik en in grotendeels dezelfde termen.

Het deed me denken aan het schandaal dat geen schandaal was in 1987. Ik was toen correspondent in Washington en er waren geruchten dat Bush, toen vicepresident, een relatie had buiten de deur. Als ik me goed herinner iets met de vrouw van een generaal. Het bleek fake news, althans er is nooit iets van aangetoond en een jaar later versloeg oude Bush Michael Dukakis in wat nog steeds mag gelden als een van de meest immorele campagnes ooit (hoewel kleine Bush zijn best deed dat te verbeteren met het besmeuren van John Kerry in 2004).

Laten we de Bush mannen niet de hemel in schrijven omdat ze zo gezellig samen met Carter, Clinton en Obama op een podium staan of omdat de huidige bewoner van het Witte Huis alle records slaat.

De psycho heeft de opiatencrisis een ‘health emergency’ genoemd, wat tamelijk nutteloos is als je te maken hebt met 65.000 doden per jaar (meer dan in de hele Vietnam oorlog). Hij had ook een ‘national emergency’ kunnen verklaren waardoor geld beschikbaar zou komen om de problemen aan te pakken.

Dat hij beloofd in augustus en die belofte kwam hij natuurlijk weer niet na. De Republikeinen zijn te druk met het verlagen van de belastingen voor de rijken.

De toespraak die Trump hield over opiaten was wel weer onthullende. Hij vertelde in, voor zijn doen, empathische bewoordingen de alcoholverslaving van zijn broer. Behalve dat het grootste deel ging over de gevolgen die dat voor de psychopaat zelf had gehad. Hij drink niet en hij rookt niet. Heel goed. Zoals altijd draaide Trump een verhaal over een groot nationaal iets, of eigenlijk, welk verhaal dan ook, in een me-story.

Pathetisch en die staten met de opiaten problemen (nu bijna overal) hebben er helemaal niets aan. Struisvogelbeleid.