Licht aangepaste versie van het stukje dat eerder vandaag verscheen.

Het falen van de pogingen om Trumpcare tot stand te brengen is een heilzame ontwikkeling in vele opzichten. Om te beginnen wat het onderwerp betreft waar het allemaal om gaat: Obamacare, of officieel de Affordable Care Act. Dankzij president Obama zijn ruim twintig miljoen Amerikanen meer verzekerd dan acht jaar geleden, kunnen verzekeraars mensen met bestaande problemen niet weigeren en kunnen kinderen tot hun 26ste bij hun ouders verzekerd blijven.

Dat blijft nu zo. Ook niet onbelangrijk: het afkappen van fondsen voor Planned Parenthood, de organisatie die zorgt voor prenatale zorg, geboortebeperking en die de gezondheid van vrouwen bewaakt, is nu afgewend. De wrede anti-abortuszeloten in de Republikeinse Partij hadden dit onderdeel gemaakt van hun Trumpcare-voorstel. Het zal ongetwijfeld weer ergens anders terugkomen, maar voorlopig blijven deze 500 miljoen dollar staan.

Niet het minste resultaat van Obamacare, en ironisch genoeg ook de verbeten strijd ertegen, is dat de gemiddelde Amerikaan anders is gaan denken over ziektekostenverzekering. De overgrote meerderheid ziet dat nu als iets waartoe iedere burger toegang zou moeten hebben. Een eerste stap is gezet op weg naar een single payer systeem voor iedereen, een soort algemeen ziekenfonds. Zoals Obama hoopte en de Republikeinen vreesden, zal Obamacare niet meer teruggedraaid kunnen worden.

Dat wil niet zeggen dat Obamacare geen problemen kent. De uitvoering is lastig, zeker in die staten waar Republikeinse gouverneurs geweigerd hebben de mogelijkheden die de wet bood te gebruiken. Trump heeft al gedreigd Obamacare te laten instorten en dan de Democraten de schuld te geven, maar dat lijkt gegeven de publiciteit van de afgelopen maanden niet zo gemakkelijk te verkopen. De basis is aanwezig voor een compromis met Democraten waarin Obamacare wordt gerepareerd – als er ooit overleg gaat plaatsvinden.

Ook de afgeleide gevolgen van dit wetgevend debacle zijn alle welkom. President Trump blijkt opnieuw ineffectief. Hij krijgt niet gedaan wat hij wil en bleek vaak niet te weten wat hij wilde, behalve een of ander succes boeken. Nog los van het niet nakomen van zijn belofte om ‘betere, goedkopere zorg voor iedereen’ te verwezenlijken staat hij in zijn hemd als iemand die niets gedaan krijgt, zelfs niet wat hij nu zou wensen: simpelweg verwerpen van Obamacare. Maar Trump is een sideshow in dit verhaal. We wisten al dat hij een kluns is, dat zijn verhaal niet deugt en dat hij geen idee heeft hoe wat hij heeft beloofd tot stand moet komen. Zijn klagerig zeuren in februari dat hervorming van de gezondheidszorg zoveel ingewikkelder was dan hij dacht, vat het hele verhaal samen.

Het meest schadelijk is deze crash voor de Republikeinse Partij. Iedereen die behoorlijk bestuur en inclusief beleid tot zijn prioriteiten rekent, moet dat toejuichen. Zes jaar lang voerden de Republikeinen een obstructiebeleid met als hoogste prioriteit Obamacare de nek omdraaien. Met controle over Congres en Witte Huis lukt hen dat niet. Ze kunnen geen behoorlijk alternatief bieden waarop zelfs hun eigen mensen zich kunnen verenigen. Dat is niet zo vreemd. Ze hebben er nooit iets aan gedaan, nooit enig momentum of politieke ondersteuning voor wat dan ook opgebouwd. Alleen maar dwarsliggen was gemakkelijker.

De Trumpcare die er na veel knip- en plakwerk uitkwam, kwam maar net door het Huis van Afgevaardigden waar Speaker Paul Ryan elke geloofwaardigheid als bewogen sociaal conservatief heeft verloren. In de Senaat heeft Meerderheidsleider Mitch McConnell nu alle mogelijke varianten uitgeprobeerd zonder een optie te vinden die de kiezers of zijn eigen club kon bevredigen. Waarom al die energie en al dat politiek kapitaal verspeeld? Obamacare moest en zou sneuvelen. De Republikeinen zitten zo vastgeklonken in hun ideologische anti-overheid, anti-Obama model dat ze niet anders konden. Het zet hen te kijk als cynische, opportunistische en onsociale politici. Iedereen wist dat de Republikeinen dat waren, maar het helpt enorm dat ze dat nu nog eens dik onderstrepen.

Ook aangenaam is dat de verdeeldheid in de Republikeinse Partij hier opnieuw aan het licht kwam. De door de superrijke families gesteunde libertijnen en anti-overheidsactivisten hebben hun stromannen in het Congres. Zij vonden elke vorm van Obamacare te ver gaan en wilden alleen akkoord gaan met een totale verwerping. Tegelijkertijd weigerden de paar sociale Republikeinen die nog over zijn, akkoord te gaan met het uitkleden ervan. De rest van hun collega’s liet zich alle kanten op spelen. De mensen in het veld, de Republikeinse gouverneurs van staten met veel mensen die een verzekering nodig hadden, braken met hun partij.

Daarnaast maakt het wegvallen van de belastingvoordelen voor de rijken die in Trumpcare lagen opgesloten het nog moeilijker om tot structureel lagere belastingen voor de rijken, het volgende punt op de Republikeins agenda. Het geld uit Obamacare was daarvoor nodig. Ook op dit terrein zal Trump ineffectief blijken. Over het infrastructuurplan hebben we het nog niet eens.

Het is de deconfiture van de Republikeinse Partij, een partij die op geen enkel moment in de opkomst en het presidentschap van Donald Trump in staat is geweest moreel stelling te nemen. De pussygraber mocht rustig doorgaan met vuilspuiten. Hij mocht de democratie ondermijnen door de rechtelijke macht verdacht te maken, de inlichtingendiensten te ondermijnen, de vrije media tot vijand te verklaren en de link met Russische intriganten vergoelijken – om maar een paar onderwerpen te noemen. Er is geen Republikein geweest die afstand heeft genomen. Het naakte machtsdenken waarmee ze Trump accepteerden wordt nu hun ondergang.

Op alle niveaus zijn dit heuglijke ontwikkelingen. Het garandeert niet dat de regering-Trump niet verdere schade zal veroorzaken. De uitvoerende macht is in handen van een partij en een president die beter zijn in obstructie dan in serieus beleid, maar hoe langer Trump blijft spartelen in zijn eigen onvermogen, hoe minder er tot stand komt. Het garandeert evenmin dat de Democraten in 2018 het Congres kunnen veroveren, de hard nodige gouverneursposten kunnen winnen en in 2020 een geloofwaardige agenda kunnen brengen. Maar iedereen die goed bestuur een warm hart toedraagt en denkt dat de Republikeinen op dat terrein niets te bieden hebben, kan zich gelukkig prijzen dat obstructie en negativisme zichzelf straffen.

Gebeurt niet vaak dat ik het eens ben met de hoofdredacteur van Quote, al was het maar omdat ik dat blad niet lees. Maar ik zag een bericht over zijn pleidooi voor een algeheel verbod op Airbnb in Amsterdam en zijn scepsis over de zestig dagen regel die het bedrijf zelf gaat controleren.

Lachwekkend irriterend maar wel tekenend voor het Amsterdamse D66 was de reactie van inmiddels kamerlid Paternotte. Ach, je wilt die mensen die een weekje weggaan toch niet de gelegenheid afnemen om hun tent te verhuren?

Paternotte, kom eens kijken. Drie huizen verderop woont een bekende Nederlander die ook een buitenhuis heeft in Vinkenveen of die contreien. Ze verhuurt haar huis vrijwel permanent. Vorige jaar leverde dat de nodige geluidsproblemen op, dit jaar nog niet, behalve rolkoffers.

Drie huizen de andere kant op heeft een makelaar een benedenhuis zo laten verbouwen dat het verhuurd kan worden. Vandaag zat er een groep Duitse meiden, lawaaiig. Ik kan nu al voorspellen dat als ze vannacht terugkomen, het weer herrie zal zijn.

Aan de andere kant van de binnentuin, idem dito. Er wordt verbouwd bij het leven en maar al te vaak zijn het airbnb verbouwingen. En altijd leveren ze herrie op van mensen die niet bij de buurt horen, drinken en roken en geen rekening houden met de omwonenden.

Paternotte is precies wat er verkeerd is met die zogenaamd kosmopolitische beleidslijn van D66. Weg ermee.

Een welgemeende felicitatie voor al die Turken die doordat ze een coup wisten te voorkomen, zich een coup op de hals haalden. Dat ze er maar van mogen genieten.

De kans dat we ooit te weten komen wat er op die ontmoeting van Fredo Trump met de Russen is gezegd, wordt steeds groter. Nu blijken er acht mensen aanwezig geweest te zijn, onder wie minstens een gewantrouwde lobbyist. Het wachten is op volgende onthullingen – het zou mooi zijn als Domald Trump aan papa gemaild heeft dat hij een ontmoeting zou hebben met deze Russen. Er moet toch een reden zijn dat de psycho die week liep te roepen dat hij met grote Hillary onthullingen zou komen. 

Ondertussen blijkt de president niet terug te deinzen voor leugens, zelfs als die de volgende dag al ontmaskerd worden. Ik blijf de vergelijking met Nixon ongepast vinden – die zou nooit zo dom zijn als Mad King Donald. De familie Trump, zo betogen zelfs min of meer conservatieve columnisten, hebben geen etnische standaard, geen normen, anders dan elkaar afdekken en zoveel mogelijk geld bijeen schrapen.

Het is wrang dat de kiezers die hun buik vol hadden van de familie Bush en de familie Clinton nu de familie Trump in volle glorie krijgen. Ivanka aan de G-20 tafel, Jared met een security clearance die overduidelijk al lang ingetrokken had moeten zijn, al was het maar vanwege zijn leugens op het FBI formulier. Melania die orakelt over cyberbullies terwijl haar echtgenoot al tweetend zijn fantasie in de vrije loop laat. Eric, de andere dommekracht die nooit iets zonder papa bereikt had, die roept, in goede Godfather traditie, dat de familie altijd elkaar zal afdekken.

Het gaat nog maanden duren voordat de Trump achterban bereid is te accepteren dat ze een fout gemaakt hebben. Het is moeilijk toe te geven dat je je hebt laten belazeren, zeker als de media die jouw bron van informatie zijn, de schuld geven aan andere media en de Democraten. In die zin had ik gehoopt dat de wrede Republikeinen hun belastingverlaging voor de rijken annex uitkleden van verzekeringen voor de armen er wel door gekregen hadden. Dan zou het toch moeilijk zijn vol te houden dat de slechtste president aller tijden (en in record tempo) werkelijk hun zaak toegedaan was. De rest van Amerika kan alleen maar geduldig wachten tot de opeenstapeling van blunderbeleid begint door te dringen.

In Nederland kunnen we alleen maar wachten tot de krant zonder mening zijn volstrekt mallotige opinieschrijver Derk Jan Eppink eruit lazert. Zelden verkondigde hij meer onzin dan in zijn Nobelprijs voor fake news verhaal. Eppink verdient de Nobelprijs voor gratuite bullshit in de krant zonder mening – of was die al vergeven aan Wilders met zijn ‘opinie’ stukken?

‘This could be the beginning of a beautiful friendship.’ Ik ben zeker niet de enige die de laatste woorden in de film Casablanca, de enige film die ik zowat elk jaar opnieuw bekijk, verbindt aan het bezoek van de psycho aan president Macron. Sluwe move van Macron die zichzelf een podium als wereldleider geeft dat Franse presidenten sinds Mitterand niet meer hebben gehad. Even sluw van Trump om op de uitnodiging in te gaan en een brug te leggen naar in elk geval één Europees land. De geluiden over mogelijke aanpassingen van de Akkoorden van Parijs zodat Amerika zich erachter kan scharen de eerste stap naar ‘a better deal’ zodat de psycho verbetering kan claimen en de schade die hij heeft aangericht door zijn alleengang een beetje kan herstellen. Het wachten is tot hij voor het PTT handelsverdrag in de Pacific hetzelfde doet.

Wel interessant blijft het dat zowel Trump als Macron politici zijn die met een eigen agenda en de facto een eigen partij het politieke landschap van hun land opschudden. De Vijfde Republiek leent zich meer voor dominantie van iemand als Macron dan het Amerikaanse systeem, nog afgezien van de eenvoudige vaststelling dat Macron een basis intelligentie en intellect heeft dat de psycho ten ene male ontbeert.

Handig ook wel dat Macron (het heeft de meeste Europeanen plezier gedaan maar zou ook tot scepsis moeten leiden) meteen maar het hele parlement meenam naar zijn nieuwe partij. Hij heeft zo een dominantie die heel goed of heel slecht kan uitpakken. Trump heeft gelijksoortige dominantie in theorie, maar de lafhartige bende die de Republikeinen in het Congres vormen zijn voor hem niet te sturen – gesteld dat hij enig idee had waar hij heen zou willen.

Het was een kort bezoek, weer gelardeerd met Trumps standaard stupiditeiten over de good looks van mevrouw Macron en diverse varianten van stevige handdrukken. Dat Trump een paar maanden geleden nog hoopte dat Le Pen zou winnen – ah, wie draagt zijn vrienden meningen uit het verleden na? Macron versterkte zijn krachttoer door te laten weten dat hij wilde voorkomen dat de VS geïsoleerd zou raken, daarmee feitelijk onderstrepend dat hij een reddingsboei wierp naar een man die dat soort boeien, als hij ze had herkend, het liefst negeert.

Funny, Trump heeft geen leercapaciteit. Net als Hillary Clinton maakt hij steeds dezelfde fouten die al het slechte dat je van hem dacht weer bevestigen.

Nu blijkt dat de eerste verklaring van junior is opgesteld in het vliegtuig terug van Poetin, door het juridisch team van Clinton. Fijn team!

Het waren leugens. Trump wist of had moeten weten dat het leugens waren – als zijn fijne zoon zo transparant was als hij claimt dat hij is, dan had de bundel emails bij Trump bekend moeten zijn en dan wist hij dat de uitnodiging kwam in de vorm van een lokkertje waarbij de Russische regering betrokken was.

Je zou kunnen denken: onbegrijpelijk, maar dat voldoet al lang niet meer bij Trump. Als hij eraan gaat dan is het door de secundaire leugens. 

Volgens de Washington Post zou hij denken om een deel van zijn staf te ontslaan. Die zielepoten die steeds maar weer de rommel op moeten ruimen die Trump maakt, krijgen er de schuld van. Serieus probleem: niemand wil deze posten overnemen onder deze omstandigheden.

En de chaos, hij duurde voort. Allemaal de schuld van de Democraten, die slechte verliezers.

Met spanning wachten we op de verhelderende analyse van Derk Jan Eppink in de krant zonder mening. Geen greintje bewijs dat er ook maar enige collusie was tussen Russen en de Trump campagne, zei hij vorige week, in een schotschriftje dat ook andere onzin bevatte. Waar is de deskundige als je hem nodig hebt?

In de film The Godfather II blijkt Fredo, de niet zo slimme broer van Michael Corleone, een verrader. Hij voelde zich ondergewaardeerd en wilde ook een rol spelen in de familie. Het is misschien te gemakkelijk om de avonturen van Donald Trump Jr – met zijn broer Eric regelmatig weggezet als een dommekracht die zonder papa niets te betekenen zou hebben – te vergelijken met Fredo. Aan de andere kant is het aardig om het Trump familiespektakel zo te bekijken. Geen scenarist had het kunnen bedenken.

Kleine Donald ontmoette in juni 2016, vlak nadat zijn vader de nominatie had veiliggesteld, een Russische advocate, zo onthulde The New York Times. Zaterdag verklaarde Trump dat het gesprek ging over een boycot van Russische officials vanwege de dood van de zakenman Magnitsky in een Russische gevangenis. Als reactie op die boycot verbood Poetin in 2012 de adoptie van Russische kinderen door Amerikanen. Een onschuldig gesprek, schreef Donald Jr, wiens interesse in adoptie nieuw was.

Die bleek niet te bestaan, want toen Trump onder druk van het verhaal in de Times zondag een tweede verklaring aflegde, vertelde hij op de uitnodiging te zijn ingegaan omdat die mogelijk compromitterend materiaal bood over Hillary Clinton. Gewoon opposition research, vond Trump. Hij nam zijn zwager Kushner en Paul Manafort, toentertijd de campagnemanager van papa Trump en een gewezen lobbyist voor Russische belangen in de Oekraïne, mee naar de ontmoeting. Die zou niets opgeleverd hebben en toen het echt over adoptie ging, zou het gesprek snel zijn afgelopen. Ze zou ‘geen informatie van betekenis’ hebben verschaft, zei Trump, de suggestie wekkend dat als ze dat wel had gehad, het gesprek langer had geduurd.

De duimschroeven verder aandraaiend onthulde de Times dinsdag dat Trump tevoren per email op de hoogte was gesteld dat de beloofde informatie iets had te maken met de Russische overheid en pogingen Trump te helpen. De afzender van die email was een zakelijk contact van Trump met goede banden in Moskou. Later op de dag onthulde de New York Times dat in die email stond dat de informant een Russische regerings-jurist was. Laat maar komen, reageerde Trump Jr.

Nee, dit alles bewijst nog niet dat de Trump-campagne samenwerkte met de Russen. Wel laat hij zien dat gegeven de kans om van een Russische (regerings)bron informatie over Clinton op te duikelen de Trumpcampagne niet aarzelde. Geen rode vlaggen, geen aarzelingen, geen advies van juristen, maar een uitnodiging om naar de Trump Tower te komen en de hoogste mensen in de Trump-campagne te ontmoeten. Jammer dat ze niets had. Het moet geen verrassing zijn geweest toen de Russen later via Wikileaks de gehackte emails van de Clintoncampagne lekte. Geen wonder dat Trump later de Russen vroeg om die 30.000 verdwenen emails van Hillary te onthullen.

Dit is niet de smoking gun die Donald Trump onderuit zal halen. Hoewel de vingerafdrukken van de Russen op de verkiezingen staan, zal die gun niet snel gevonden worden, tenzij Obama natuurlijk het gesprek heeft opgenomen – wat wel eens de volgende Trump-tweet zou kunnen zijn. Wat deze onthullingen wel doen is tijd en energie opslorpen. De ervaring van de regering-Nixon en die van Bill Clinton was dat een regering die van incident naar incident moet rennen, nauwelijks iets gedaan krijgt.

Filmscenario’s hebben hun beperkingen. Fredo werd uit de weg geruimd. Dat is wat al te heftig voor deze real life serie. Donald Jr heeft geen overheidsbaan, maar er zal een punt komen dat Trump zijn familieleden zal moeten laten vallen. Schoonzoon Jared Kushner, die zijn FBI-formulier met deze ontmoeting moest aanvullen, zou wel eens de eerste kunnen zijn. Spannend of hij het einde van de zomer haalt.

De domme zoon van de psycho, Donald Jr., brengt zijn domme vader verder in de problemen. Niet alleen had hij tijdens de campagne een ontmoeting met een Russische official, in gezelschap van Kushner en Manafort, deze laatste lobbyist voor Russische belangen in Oekraïne, hij heeft nu ook verklaard dat de enige reden dat hij die ontmoeting arrangeerde was dat de official informatie bood die schade toe kon brengen aan Clinton. Toen dat niets opleverde, ging het gesprek over wat anders, waarvoor kleine Donald niet was gekomen. Met andere woorden, de Trumpies stonden open voor hulp van de Russen, alleen leverde het hier niets op. Poetin zou later via de perfide ijdeltuit Assange een andere weg vinden om schade toe te brengen – of nee, Poetin heeft de psycho verzekerd dat hij dat niet heeft gedaan. Dossier gesloten.

Het verleidde een van de commentatoren tot de opmerking dat kleine Donald de Fredo is van de Trump familie: de domme zoon die probeert slim te zijn en zichzelf en zijn familie in de problemen brengt in de Godfather II.

Ondertussen is de psycho zelf al teruggekomen op zijn aanbod om met de Russen samen te werken over cyber security. Is een beetje te vergelijken met Melania die actief wordt tegen cyberbullies terwijl haar echtgenoot alle grenzen overschrijdt. 

De domme vader van de domme zoon meent echt dat zijn bezoek aan Europa een daverend succes was omdat hij in Polen werd toegejuicht door met de bus aangevoerde supporters van een regering die vrije pers en de rechtsstaat ondermijnt. 

Fijn, de Russen hebben beloofd niet in binnenlandse aangelegenheden van de VS te rommelen (wat ze natuurlijk ook nooit gedaan hebben – hand op het hart) en de VS zal zich niet met binnenland van Rusland bemoeien. Als dit het soort geweldige deals is die de psycho tot stand brengt, dan staat ons nog het een en ander te wachten.

Merkel had het goed, een paar weken geleden: je kunt niet op de VS vertrouwen als partner voor de bescherming van westerse waarden en belangen. 

Het lijdt geen twijfel dat Poetin stukken slimmer is dan Trump. Zo slim dat hij de psycho als een kind zo blij naar huis laat gaan terwijl de enige supermacht in de wereld een knieval maakte voor de leider van een verarmde ex-supermacht. Er is een mooie foto waarop Trump een open hand, palm omhoog ophoudt voor Poetin, die meewarig lijkt te kijken: wat een kleine handjes.

Het enige resultaat van deze G-20 ontmoeting, afgezien van de vaststelling, opnieuw, dat je niet kunt demonstreren zonder dat anarcho types de zaak overnemen, is dat hij bevestigde dat de VS alleen staat. Of, vanuit VS standpunt gezien, dat de rest van de wereld alleen staat.