Dit kan leuk worden. Het Congres wil hardere sancties tegen Rusland vanwege de bemoeienis met de verkiezingen.

Volgens de psycho was daarvan geen sprake, is Poetin een prima vent met wie je rustig een uurtje kunt babbelen.

Gaat Trumps eerste veto deze sancties stoppen? En, nog leuker, gaat het Congres dan dat veto overrulen? Laten we zeggen, als eerbetoon aan John McCain, een van de mensen die door de vuilspuiter is beledigd?

Mijn gok is dat hij zal luisteren naar zijn nieuwe mediabaas, die, zo valt te voorzien, snel door zijn geloofwaardigheid heen zal zijn, en niet zijn veto zal gebruiken. Leg dat maar eens uit aan je maatje in Moskou.

Ook interessant: zonder dat daar enige aanleiding toe is, heeft Trump vast discussie veroorzaakt over de mogelijkheid om iedereen die ook maar iets gedaan heeft dat niet deugt een presidentieel pardon te geven, inclusief hemzelf. Of het kan of niet is niet duidelijk, maar politiek gezien zou het zelfmoord zijn.

Vanwaar het aanjagen van die discussie? Het publiek vast laten wennen. Zijn vaste achterban voorbereiden op nieuwe daden van machtswellust en disrespect voor de rechtstaat, zodat ze straks zullen zeggen: allemaal deel van  het plan om Trump dwars te zitten. Het is maar dat u het weet.

U hoeft geen medelijden te hebben met Sean Spicer, de persvoorlichter, nee, pardon, de megafoon van de psycho, die vandaag ontslag heeft genomen.

Het echte nieuws is dat Trump onverbeterlijk is en nu Anthony Scaramucci, een zakenvriend uit New York, de hoofdrol in het Witte Huis heeft gegeven. De meeste andere spelers, Priebus, Bannon, Spicer en Conway waren tegen, Trump zette door.

Een staaltje krachtdadig optreden? Nou nee, opnieuw gooit Trump de kont tegen de krib. Geen ervaren Washington figuur die verbanden kan leggen en hem kan temperen, maar een influisteraar als Chris Christie of Rudy Giuliani. De toekomst zal enkel meer chaos opleveren.  

Trumps vriend Scaramucci wordt media chef van het Witte Huis, de positie die Spicer wilde hebben. Omdat hij al geen persvoorlichting meer mocht geven, Sarah Huckabee deed dat de laatste weken, was er geen reden voor Spicer te blijven.

Maar zijn grootste fout was niet in de eerste week ontslag te nemen, toen Trump hem dwong de onzin over de bezoekersaantallen van de inauguratie te verkondigen. Toen was al duidelijk dat Trump een ongeleid kanon was die zijn eigen nieuws maakte, met tweets die direct ingingen tegen wat zijn voorlichters net hadden gezegd.

De persvoorlichter is iemand die beleid vertaalt naar het publiek, zodra hij of zij een roeptoeter voor de president wordt, vervult hij die functie niet meer. Spicer heeft vanaf het begin die rol niet kunnen vervullen. Steeds hadden we de vraag: stel dat Spicer vertelt dat het Witte Huis een oorlogssituatie ziet, zou iemand hem of Trump dan geloven. Het antwoord is duidelijk.

Scaramucci is ook iemand die Trump liever als Chief of Staff zou willen hebben, deze set up garandeert ruzie met Reince Priebus. 

De bottom line is chaos in het Witte Huis, iedere week dieper en dieper. Trumps obsessie met Rusland gooit alles nog verder overhoop. Het is nog niet afgelopen.

Ik heb voorspeld, ik geloof in februari dat een aantal mensen na de zomer verdwenen zou zijn, Spicer was een van hen. Voorlopig is hij de enige maar hij zal niet de laatste zijn. Priebus lijkt me de volgende, Conway en Bannon hebben er alleen maar belang bij rond te blijven hangen. 

Weet u nog, Kenneth Starr? Republikeins onderzoeker van president Clinton. Hij was ingehuurd om Whitewater te onderzoeken, een obscuur investeringsproject in Arkansas waarin de Clintons geld gestopt hadden en dat volgens de anti-Clinton bende machtsmisbruik opleverde.

Enfin, daar bleek niets van, maar Starr zag de opdracht als een vrijbrief voor allerlei ander onderzoek en dat leidde uiteindelijk tot de Lewinsky zaak, inclusief die beschamende verhoren die Starr zelf leidde.

Geen wonder dat de Republikeinen die Clinton kapot maakten (met hulp van de ongedisciplineerde flierefluiter zelf, dat wel) zo bang zijn dat onderzoeker Mueller verder gaat dan enkel de campagne activiteiten van  Trump Inc te onderzoeken. Mueller wil wel weten welke zakelijke relaties de psycho had met Rusland. Niet zo vreemd. Het zou ook kunnen leiden tot de onthulling van Trumps grootste geheim en leugen: zijn belastingaangiftes. 

Geen wonder dat het Witte Huis zenuwachtig is en volgens de media a) kijkt hoe ze van Mueller af kunnen komen (antwoord: niet zonder het hele juridische huis van Amerika onderuit te halen – maar je weet met de huidige Republikeinen niet hoe dat uit zal pakken, ethisch en moreel besef hebben ze niet), en b) over hij zichzelf en zijn hulptroepen (lees familie) een pardon kan geven.

Als het niet zo bedreigend was voor de essentie van wat Amerika een uniek land maakt(e), namelijk de rechtsstaat en de democratische vormen, zou je gniffelen over zoveel wrekende rechtvaardigheid. What goes around, comes around.

Donald Trump lijkt niet in staat ook maar iets te leren, maar onderschat niet hoeveel hij de afgelopen maanden heeft opgestoken van geschiedenis.

Hij was verrast – het wordt te weinig verteld, meende hij – dat Abraham Lincoln, Amerika’s grootste president, een Republikein was. Nou moet ik toegeven dat geen Republikein van vandaag zich beroept op hun grote voorganger – historisch besef stopt bij een vaak opgepoetste versie van Reagan. Maar goed, kan geen kwaad dat de Amerikaanse president zijn voorganger over het voetlicht brengt en diens grootmoedigheid, geduld, beschaving en uiteindelijk succes naar voren brengt. Ware het niet dat die kwaliteiten bij de psycho ver te zoeken zijn. Lincoln had principes. Nou, dat is een idee!

Dit voorjaar ontdekte Trump zijn voorganger Andrew Jackson (de grondlegger van de Democratische Partij) en ook een populist, zij het een met een serieuze agenda. Trump ging naar Jackson graf en reutelde wat over diens betekenis. Als Jackson een beetje later president was geweest, dan was er geen Burgeroorlog geweest en Jackson zag met afschuw aan hoe dat gebeurde. Jackson stierf in 1845, zoals de psycho op de grafsteen had kunnen lezen, en de Burgeroorlog begon in 1861, but never mind. Waarom vond de Burgeroorlog plaats, vroeg deze intens domme, ongeschoolde man zich af. Zoals een historicus opmerkte: ieder kind in fifth grade kon die vraag beantwoorden.

Op bezoek in Parijs deed Trump het nog eens over, nadat hij de Franse first lady had gecomplimenteerd – niet met haar intelligentie, gezond verstand of wat dan ook maar met haar ‘amazing good looks’ (lees: wie had gedacht dat zo’n oude taart er zo goed uit kon zien! De leider van de westerse wereld heeft er oog voor). Tijdens de persconferentie merkte de president van de Verenigde Staten tot twee keer toe op dat Frankrijk de bondgenoot was van Amerika in de Onafhankelijkheidsstrijd – ‘weinig mensen weten dat’, zo projecteerde hij zijn onbenul op de rest van Amerika. 

Geen wonder dat een persoon die zo weinig weet, zo weinig begrijpt, dagelijks de rechtsstaat probeert te ondermijnen. Niet omdat hij dat als filosofie hanteert (zoals zijn kwade genius Steve Bannon) maar gewoon, omdat die in de weg zit en hij niet begrijpt waarom hij niet kan doen wat hij wil. Het eind is nog niet in zicht voor een Republikein die er goed aan zou doen de avonturen van Richard Nixon te bestuderen.

Ik zal verder geen historische blunders opsommen, de NYT heeft er een leuk artikel over gepubliceerd.

Er wordt altijd gezegd dat de psycho niets hoger waardeert dan loyaliteit. Maar bij Trump is dat één richtingsverkeer. 

Dat ondervindt nu Jef Sessions, die we verder alle slechts toewensen. Maar het publiekelijk laten vallen van een minister van Justitie omdat die je vuile werk niet opknapt is een verder ondermijning van de rechtsstaat, een concept waar Trump weinig affiniteit heeft.

Het is wel grappig. Trump en zijn verdedigers, Eppink en zo, reutelen alsmaar over de Rusland obsessie van de fake media en de Democraten. De werkelijkheid is dat degene die het meest geobsedeerd is in het Witte Huis zit. De psycho kan helemaal wild gaan, zoals dit keer dus weer in een interview met de New York Times. 

Er is ironie, of  zo u wilt, wrekende gerechtigheid, dat een van de redenen dat Trumpcare dood is te maken heeft met de afwezigheid van senator McCain, van wie we nu weten dat hij een hersentumor heeft. In 2010 was het Ted Kennedy die aan een hersentumor overleed waardoor de zestigste stem die de Democraten in de senaat nodig hadden voor Obamacare in eens was verdwenen. 

De Republikeinen volgden met Trumpcare een procedure die hen toestond om met slechts vijftig stemmen wetgeving erdoor te jassen (aangevend dat ze vanaf het begin geen Democraten erbij wilden betrekken) en de afwezigheid van McCain werd vorige week een probleem. Obamacare kwam er ook zonder Ted Kennedy, Trumpcare zal er niet komen.

McCain is een interessante vent, hoewel hij twintig jaar geleden een stuk interessanter was dan nu. In die jaren, toen hij in 2000 presidentskandidaat was, gold hij als  de ‘maverick’, een dwarsligger, dwarsdenker zo u wilt, die bereid was het establishment, ook dat van zijn eigen partij, op de korrel te nemen. Hij werd in 2000 door kleine Bush en de Cheney/Rove bende afgemaakt, onder meer door robocalls dat zijn aangenomen dochter, ik meen uit Bangla Desh, een buitenechtelijk zwart kind was.

In 2008 pakte McCain het anders aan. Hij probeerde de Republikeinse bloedgroepen te lijmen met conservatieve evangelische standpunten. Het leverde hem de nominatie op (maar net, want als Huckabee niet zo lang had doorgeakkerd, had Romney gewonnen), omdat hij ‘aan de beurt was’. Tijdens de campagne betoonde hij zich een oude man en dat was hij ook. De belangrijkste erfenis van die campagne was dat McCain ons opzadelde met Sarah Palin, de slechtste kandidaat voor een landelijk ambt ooit (inclusief Trump), ook al wist McCain dat ze niet geschikt was. Hij hield totale morele uitverkoop.

In de grote campagne verloor hij van Obama, onder meer omdat hij zich kleingeestig gedroeg. Hij vond die jonge upstart het ambt niet waardig, zeker niet vergeleken met hemzelf. Tijdens de economische crisis die in het najaar losbarstte, bleek McCain daar geen kaas van gegeten te hebben. Maar, ere wie ere toekomt, toen een supporter liep te roepen dat Obama een onbetrouwbare moslim was, riep hij die man tot de orde. Helaas was hij niet zo daadkrachtig toen de psycho en zijn eigen Republikeinse Partij het birther verhaal pushte. Evenmin stond hij met enige kracht op tegen de vulgaire, de democratie bedreigende campagne van Trump, laat staan diens treurige presidentschap.

Net als Ted Kennedy was McCain het beste als senator, al moeten we dat niet overdrijven. Met zijn havikmaatje Lyndsey Graham van South Carolina, wilde McCain overal in de wereld militair ingrijpen. Als het aan hem had gelegen was er al oorlog geweest met de Russen over Georgia, in 2008, en zeker over Oekraïne in 2014. Hij zou in Syrië Amerikaanse militairen hebben ingezet. Kortom, een havik van he meest agressieve soort. Hij was echter niet dom en roekeloos zoals de Bush/Cheney bende en had zijn twijfels over  de oorlog in Irak.

We zullen heel wat lofzangen op McCain horen, als een representant van de oude garde in de Senaat. Toen er Republikeinen waren die nog wilden samenwerken met Democraten. Dat is niet helemaal onjuist maar door zijn gemakzuchtig meebewegen met de immorele aspecten van zijn eigen partij, was McCain wel degelijk mede verantwoordelijk voor de verdergaande polarisatie. 

Hij had beter vorig jaar met pensioen kunnen gaan. Meestal blijken politieke carrières te lang te duren en verdwijnt een politicus als het moet, niet als hij zelf de keuze heeft. Maar McCain zal geloofd en geprezen worden, deels terecht, deels onterecht. En als u denkt dat het hier een grafschrift betreft, ja, ik zie hem niet meer terugkomen.

De Democraten joegen Obamacare erdoor zonder discussie en met enkel Democratische stemmen, zeggen Republikeinen – het eerste is niet waar, het tweede wel.

De Republikeinen probeerden zonder enige discussie en zonder zelfs maar met Democraten te praten Obamacare de nek om te draaien. Lukte niet omdat zelfs bij de Republikeinen een paar Senatoren rondlopen (drie vrouwen onder andere) die niet zo wreed zijn dat ze zoveel mensen hun verzekering willen afnemen.

Je zou denken dat het tijd wordt dat Republikeinen en Democraten eens om de tafel gaan zitten. Obamacare heeft zo zijn problemen, deels veroorzaakt door obstructiegerichte Republikeinse gouverneurs, maar die zijn niet onoplosbaar. Nou ja, niet als je de belastingverlaging voor de rijken die McConnell en zijn wrede bende probeerden erdoor te jassen niet absoluut noodzakelijk vindt.

Ik ben er niet optimistisch over, maar een serieuze wet zou helpen. Sommige Republikeinen zijn onvermurwbaar tegen. Lui als Rand Paul en andere liberariërs en onverbeterlijke anti overheidsmalloten, daar valt niets mee te beginnen. Maar er zijn Republikeinen die hun verstand niet verloren hebben en ook naar hun gouverneurs luisteren – van wie de slimsten weten hoe belangrijk Obamacare is.

De psycho behoort niet tot die groep. Hij was nooit bij zijn verstand, wist nooit wat hij wilde, wat hij steunde en wie hij schade toebracht, laat staan dat hij wist wat hij beloofd had toen hij het had over ‘een prachtige, veel betere verzekering voor iedereen’. Nu is zijn enige beleidsvoorstel Obamacare onderuit halen door het in de praktijk te dwarsbomen. 

Er zijn wel eerder partijdige presidenten geweest, maar zelfden liet iemand zo zien dat de zinsnede ‘algemeen belang’ niets voor hem betekent dan deze psychopaat.

All lives matter. Politiegeweld is niet alleen gericht op zwarte Amerikanen al hebben die er onevenredig veel last van.

In Minnesota is een jonge vrouw doodgeschoten door een agent. Volstrekt onduidelijk wat er is gebeurd, maar lijkt geen sprake van een dreigende situatie en al helemaal niet van andere wapens.

Er is iets grondig mis met Amerika.

De regering-Trump is slecht voor fictie schrijvers. Je kunt het gewoon weg niet bedenken wat deze lui doen.

Neem de ‘American Made’ week om Amerikaanse producten te promoten en het kopen ervan aan te bevelen. Deze exercitie wordt geleid door een man die al de rommel die onder het Trump label wordt verkocht, laat importeren – nou ja, niet de Trump wijn, die is van Amerikaanse makelij en volgens de WP recensent niet te drinken.

De staat Massachusetts was ook vertegenwoordigd in het spectrum van 50 staten en wat ze maken. Met hoefijzers. Nee, die zouden we niet snel importeren.

First daughter Ivanka laat alles wat onder haar naam wordt verkocht uit Azië komen.

Zelfs Trumps presidentschap is niet American Made maar met Russische import tot stand gekomen.

Je verzint het niet.