Sorry voor het cynisme maar hoe zou die Republikeinse afgevaardigde op de NRA schaal gestemd hebben? Een trouwe volgeling van de moord- en wapenlobby?

Kleine Jeff is oud, gauw zenuwachtig en kan zich niet alles meer herinneren. Vooral als het gaat om belangrijke zaken, zoals een derde ontmoeting met de Russische ambassadeur. Hij had al eerder in zijn geheugen verdrongen dat hij als openbare aanklager in Alabama een racist was. Hij ontdook alle vragen over zijn conversaties met de psycho, zonder officieel executive privilege in te roepen. 

Ministers van Justitie zitten altijd in een ongemakkelijke positie. Ze zijn de hoogste rechtsdienaar van het land maar ook de juridische adviseur (beleidsmatig tenminste) van de president. Vandaar dat presidenten soms de onweerstaanbare neiging hebben om een bevriend type te benoemen. JFK gaf het slechte voorbeeld door Robert Kennedy op justitie te zetten. Nixons minister, John Mitchell, eindigde in het gevang, deel van Nixons criminele onderneming.

Reagan zette zijn vriend Ed Meese op justitie, kleine Bush deed het voor Alberto Gonzalez, die na twee jaar ontslag moest nemen. 

Sessions hoopte zijn carrière te eindigen als minister van Justitie, gerespecteerd als rechterhand van de president. Na vier maanden weet de brave man dat hij een enorme fout heeft gemaakt. Zijn reputatie ligt aan diggelen. Trump vindt hem een zwakke zeikerd. Maar we moeten Sessions ook niet onderschatten. In al zijn zwakte heeft hij het opsluitbeleid versterkt, de war on drugs nieuw leven ingeblazen en geen interesse getoond in de burgerrechten, noch waar die door racistische wetgevers in diverse staten in de kieswetten worden ondermijnd, noch waar politie agenten al te snel zwarten neerschieten.

Deze hoorzitting was minder fascinerend dan die van Comey. Jeff Sessions is een klein mannetje, met een klein brein. Hij blijft niet lang. 

Ondertussen probeert het Congres Obamacare kapot te maken, Dodd-Frank uit te kleden en wetgeving erdoor te jassen die geluidsdempers op wapens gemakkelijker maakt – een opdracht van de moord- en wapenlobby die ze braaf uitvoeren. De staf van het Witte Huis probeert Trump wat stroop om de mond te smeren door een belachelijke kabinetsbijeenkomst te organiseren en door de geruchten over ontslag voor Mueller te verspreiden – wat een effectieve manier bleek om bij de hoorzitting van zowel Rosenstein als Sessions veel tijd te verspillen die anders aan meer problematische zaken besteed zou worden.

Vandaag gaat klein Jeff, de minister van Justitie, ons weer aan de buis kluisteren. Moeilijk te zeggen hoe dat gaat aflopen maar zijn ex-collega’s zijn al een stuk onvriendelijker over hem dan toen ze de zuidelijke racist in februari goedkeurden. En Jeff kan al lang niet meer optimistisch zijn over de kwaliteiten van zijn baas.

De psycho heeft ondertussen via zijn onderknuppels een proefballonnetje opgelaten over een mogelijk ontslaan van Robert Mueller, de speciale onderzoeker van de Rusland banden van zijn campagne. Het lijkt me onzin, al weet je nooit met dit Witte Huis. Een ontslag kan alleen gegeven worden door de minister en in dit geval, aangezien Jeff niet meer mee mag doen over Rusland, door Rod Rosenstein, de onderminister. Die zal dat weigeren en ontslag nemen. Dan moet Jeff ook gaan en is er niemand over in het nauwelijks bemande ministerie van Justitie.

Het zou de Saturday Night Massacre van Nixon kinderspel doen lijken. Ik verwacht ook niet dat het zal gebeuren.

Tenenkrommend was de video van Trumps kabinetsvergadering, die hij gebruikte om al zijn acolieten nog eens uitgebreid zijn voeten te laten kussen. Stuk voor stuk deden ze dat en maakten zichzelf belachelijk. Niemand komt ongeschonden uit deze regering. 

Op 3 juni plaatste de krant zonder mening een stuk van de conservatief Josuah Livestro, hoofdredacteur van de site Jalta, waarin hij zijn voormalige bondgenoten op rechts opriep op te houden samenzweringsonzin te verspreiden. Klik hier.

Omdat de discussie nog wat doorgaat (nou ja, zijn bondgenoten protesteren) toch nog maar de ingezonden brief die ik stuurde en die de krant niet plaatste.

Joshua Livestro mag zich hullen in een mantel van redelijkheid, klaar om een grens te trekken in de rechtse tent (3 juni). Hij kan echter niet medeverantwoordelijkheid ontlopen voor het scheppen van het klimaat waarin de gevaarlijke types die hij nu de maat neemt ruim baan kregen in zijn eigen publicaties en media ondernemingen, en in bredere zin, door het intense negativisme en obstructionisme van modern anglosaksisch conservatisme, Livestro’s thuisland.

Door te zeggen dat die types pas na 2015 zijn geradicaliseerd en dat hij het pas toen nodig vond om hen een halt toe te roepen, maakt Livestro het zich te gemakkelijk. De haatpraat en rechtse nonsens domineren al veel langer een debat waarin conservatieven steeds minder op inhoud en steeds meer op emotie speelden.

Volgens Livestro werd de ‘Republikeinse vrede’ in de VS pas in 2016 ruw verstoord. Hij gooit alles op Donald Trump. Wat Livestro voor het gemak wegmoffelt is dat de Republikeinse Partij, zijn grote voorbeeld in veel van zijn publicaties, al dertig jaar de Amerikaanse politiek ondermijnd. Republikeinen, conservatieven in het algemeen, accepteren niet dat een andere partij regeert. Ze schieten dan in de ondermijn-modus, zoals onder presidenten Clinton en Obama. Het was de leider van de Senaat die zich voornam om alles te doen om van Obama een één termijn president te maken. Hij deed zijn best.

Livestro heeft een vreemd begrip van ‘vrede’ en dat woord combineren met ‘Republikeins’ is waarlijk een gotspe. Het was Donald Trump die de birther nonsens (dat Obama niet in Amerika was geboren) al in 2009 begon op te spelen, maar het was de Republikeinse leiding die hier in meeging onder het motto dat alles wat Obama schade toebracht hen goed van pas kwam. Het was dogwhistle politics eerste klasse, zoals Republikeinen, inclusief Ronald Reagan al decennia racisme gebruiken voor politiek doeleinden – de heilige Reagan door in 1980 zijn campagne te beginnen in het dorp in Mississippi waar in 1964 strijders voor burgerrechten ongestraft waren vermoord.

De Republikeinen en bij extensie de conservatieve beweging in de VS én in Nederland hebben in dertig jaar niets positiefs geproduceerd. Letterlijk niets. Geen enkel serieus wetsvoorstel, geen lange termijn visie op de samenleving. Belastingen verlagen, de overheid de nek om draaien, Obamacare afschaffen, meer niet. Het enige dat ze konden doen was obstructie plegen. De club van Trump, Wilders, Yannopoulis (innig omarmd door Thierry Baudet) en andere haatzaaiers is het product van dertig jaar bloedeloos, genadeloos en gewetenloos negativisme van conservatieven zoals Livestro en zijn maten.

Heel fijn dat hij de koekoeksjonkies die hij al die jaren hij uitgebroed nu uit het nest wil stoten maar Livestro kan niet aan de verantwoordelijkheid ontkomen dat hij zelf mede het klimaat heeft geschapen waarin deze extremisten nu kunnen bloeien. Livestro is geen William Buckley. Die zou het nooit zover hebben laten komen.

Terwijl we gekluisterd zaten aan het beeld en geluid van Comey, stemde het Republikeinse Congres vorige week voor de terugtrekking van Dodd-Frank, de magere beperking van de financiële industrie na de crisis die ze in 2008 veroorzaakten. De opnieuw Orwelliaans getitelde Choice Act haalt precies die dingen weg die hopelijk een herhaling van de 2008 ramp zouden beperken. Klik hier voor meer gedetailleerd dan ik u hier wil bieden.

Het is natuurlijk niet verrassend dat een regering die vol zit met incompetente idioten en Wall Street types de Republikeinen in het Congres, geleid door de politicus-zonder-principes Paul Ryan, de beperkingen op het bankwezen opheft. Het lijkt onwaarschijnlijk dat de Senaat de zestig stemmen heeft om de Choice Act als geheel door te voeren, maar het lijkt erop dat de ontmanteling van allerlei regulerende instanties wel degelijk door kan gaan.

De bottom line is simpel. Terwijl voor de gemiddelde burger de crisis van 2008 nog lang niet is verwerkt, waren de banken in 2010 alweer druk bezig hun inkomsten en de inkomens van hun bazen te verhogen. De volgende stap was te claimen dat de maatregelen die nodig waren om de financiële wereld te redden eigenlijk overbodig waren en dat enige regulering zoals in Dodd-Frank dus achterwege kon blijven, om te zetten in het opheffen van die regulering. Daar staan we nu. Het wachten is op de volgende crisis.

Het is goed en rechtvaardig dat de Conservatieven gestraft worden. Voor hun Brexit debacle en nu voor het uitroepen van verkiezingen nadat beloofd was dat niet te doen. Therese May is een accidental victim, maar wel deel van het web van interne verdeeldheidspinsels dat de Conservatieven al jaren hebben gesponnen.

Ik ben geen fan van Corbyn maar zijn agenda is ouderwets links en zal nu, terecht, meer aandacht krijgen dan tevoren. 

Ik heb gefascineerd zitten kijken, urenlang. Comey is een professional, de meeste senatoren waren beleefd en stelden verstandige vragen.

Maar vooral het eerst uur was een karaktermoord op de president, niet dat er veel karakter over was, maar toch. Waarom begon Comey zijn spullen op te schrijven? Drie redenen waarvan de derde was, ‘de persoon’. Anders gezegd, hij vertrouwde de man niet.

Trump ontkent dat hij bepaalde vragen gesteld heeft? De president liegt. Comey draaide er niet om heen. De FBI een rommeltje, geen vertrouwen? Leugens. De president van de Verenigde Staten is een pathologische leugenaar, zei Comey. Nu wisten we dat al, maar toch, door het zo op tafel te leggen wordt het een ander verhaal. De sprekende schoothond die perscontacten onderhoudt, had er wel een antwoord op: ‘de president liegt niet’, zei Sara. Het wachten is op een Nixon imitatie door de psycho zelf: ‘Ik ben geen leugenaar’. 

Waarom had hij de memo’s niet in classifed information ondergebracht? Omdat ze dan onhanteerbaar worden. Sterker, hij had het memo waar het om ging ‘gelekt’ via een vriend. Dat is echter geen lek omdat het geen classified informatie was.

Dat Trump nu officieel heeft gehoord wat Comey al drie keer heeft gezegd, namelijk dat hij niet zelf onderwerp is van een onderzoek is een canard. Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat over zijn campagne, over zijn medewerkers en over Trumps pogingen om het Flynn en het Rusland onderzoek van de FBI stop te zetten. En op dat terrein blijft Trump, de psycho president, in de problemen.

Ook Sessions heeft problemen. de minister van Justitie is niet alleen machteloos om zijn vriend de psycho in toom te houden, Comey suggereerde ook dat er onderzoeken gaande zijn die verder gaan de reden waarom Sessions zich nu al heeft teruggetrokken uit het Rusland debacle. 

De reactie van die aartsopportunist Paul Ryan was alles zeggend: de president was nieuw, had geen idee wat hij deed, en moet maar verontschuldigd worden. Sure.

Deze muis krijgt een langere staart dan ik aanvankelijk dacht. Of het impeachment wordt, weet ik niet, maar tot nu toe is ‘death by a thousand cuts’. Niemand gelooft Trump, niet vertrouwt Trump, hij krijgt niets gedaan.

Tijd voor een crisis, de vluchtheuvel voor presidenten in nood.

Schandalen gaan vaker over de cover up dan over het echte probleem. Zie Watergate.

Dat is waar u straks bij de getuigenis van Comey op moet letten. Dit gaat allemaal niet over de contacten van de Trump campagne met de Russen (daar doet Mueller onderzoek naar) maar over de mate waarin de psycho geprobeerd heeft een FBI onderzoek naar Flynn te blokkeren. Op zijn minst geeft het aan dat Trump geen idee heeft van staatsrecht of ethiek in bestuur, maar dat wisten we al. Op zijn slechts is het inderdaad obstruction of justice.

Het mooist was gisteren de ondervraging door senator King van Coates en Rogers en hun weigering om te antwoorden. Voor het eerst kreeg ik inderdaad het gevoel van déjà vu all over again. Watergate dus. De beroemde Howard Baker vraag: wat wist de president en wanneer wist hij het? Ik kan het filmpje niet meer terugvinden maar het was spannend. Klik hier voor een samenvatting van het debat, met een stukje van de King ondervraging.

Vandaag in de NRC mijn opinie stukje over Californië. californië-nrc

Ondertussen is Jerry Brown, de Democratische oppositieleider, in China. Lees het artikelen de NYT over zijn klimaatbesprekingen met mensen die er werkelijk toe doen.

In het verleden heb ik wel eens geklaagd dat de media tweets van onze eigen haatzaaier zomaar overnamen, zonder de mogelijkheid vragen te stellen of een weerwoord. Het leek me een te gemakkelijke manier om haatzaaien effectief te maken. 

Ik denk nog steeds dat we (de media) er voorzichtig mee moeten zijn, maar ik geloof nu, wijs geworden door het tweet gedrag van de leider van de Westerse wereld, dat tweets een ongekend inzicht geven in het karakter (of gebrek daaraan) van de tweeters. Trump bewijst dagelijks zijn geperverteerde geest, zijn totale incompetentie en zijn gebrek aan discipline. Het helpt allemaal om hem richting uitgang te manoeuvreren – niet te snel, svp, maar laat hem maar schuiven.

Voor onze haatzaaier geldt een beetje hetzelfde. Zijn tweets gaven inzicht in zijn obsessies, zijn gebrek aan empathie en bevestigden dat je niet met zo iemand kunt werken, al vertrouw ik Rutte daar niet mee. Gewoon doorgaan dus, tweeters. Toon wat van jezelf, tweet er lekker op los.