Ik heb nog niet geschreven over de nieuwe Trumpcare (of Ryancare) wet die nu voor het Huis ligt, de aanpassing van Obamacare. De reden is eenvoudig: ik moet bekennen dat dit te gecompliceerd is voor een eenvoudige Amerika watcher om te kunnen overzien.

Dit soort wetten zijn zo technisch dat zelfs afgevaardigden die erover moeten stemmen ze niet begrijpen (nu is dat niets bijzonders, de meeste wetten, ook in Nederland, worden aangenomen door volksvertegenwoordigers die het geheel nauwelijks kunnen overzien). Ik begrijp uit commentaren dat een tax refund een deel van de subsidies die arme Amerikanen kregen wegneemt. Maar laat ik niet in de details gaan, wat er nu gebeurt is niet het eindspel. Overigens mag je vaststellen dat alleen een single payer systeem de grote problemen oplost en ook recht doet aan het verzekeringsaspect: iedereen betaalt mee om een individueel risico collectief te dragen. Zal niet gebeuren in de VS zolang de ondernemers gesubsidieerd worden om ziektekostenverzekeringen op kosten van de overheid aan hun werknemers te geven.

Gelukkig helpt het dat de Republikeinen zelf ook verdeeld zijn over wat Ryancare zou doen. En als ze het wel begrijpen, zijn ze verdeeld over de vraag of dat goed is, voldoende is  of dat het hun kiezers niet zal afschrikken. Altijd mooi om die obstructionisten die zes jaar hebben lopen te roepen nu zonder beleid te zien, maar daar wordt niemand beter van.

Ondertussen lijkt Trump zelf, na zijn erkenning dat het toch wel een lastig onderwerp is, die ziektekosten, geen leiding geeft. Dat komt voornamelijk omdat hij geen idee heeft wat er uit moet komen. Zijn feitenvrije campagne vorig jarig dwong hem nooit om zijn geleuter concreet te maken en nu weet hij het niet. 

Dit gaat nog wel een tijdje door. Het enige dat je er nu van kunt zeggen is dat Obamacare (op zich al leuk als term omdat het ooit bedoeld was om schade toe te brengen maar nu iedere keer weer de psycho eraan herinnert dat Obama over zijn schouder meekijkt) populairder is dan gedacht. Waarom dachten we dat verkeerd? Deels opnieuw een media falen, deels omdat de burgers gewoon nooit iets dachten totdat ze gedwongen werden na te denken over wat het leven zonder Obamacare zou betekenen.

De psycho ging vorige week compleet door het lint. Dacht hij iedereen te hebben verrast door niet zichzelf te zijn tijdens de toespraak voor het Congres, is alle goede nieuws daarover (zucht van oplichting bij de Republikeinen) ongedaan gemaakt door Sessions.

Lees het verhaal in de Washington Post over een man die opgewonden raakt van persoonlijke dingen en dan alle kanten op waaiert, inclusief de stupide afluisterbeschuldiging aan Obama’s adres. Dan moeten schoon zoon en Ivanka mee naar Florida om zijn handje vast te houden en hem te kalmeren. En dan nog wordt de psycho om zes uur wakker en begint tweets uit te sturen over wat hem die nacht heeft wakkergehouden. 

De beschuldiging aan Obama’s adres is stupide en, misschien is het nu eindelijk zover, lijkt toch echt een geval dat zelfs Trump te ver kan gaan. Al was het maar omdat er slecht twee uitkomsten zijn: of Trump heeft nonsens verkocht, laat zich door de Breitbart crowd in het Witte Huis bedriegen, of de rechter vond dat er voldoende reden was om af te luisteren.

De oproep om een diepgaand onderzoek door het Congres kan alleen maar de roep om een onafhankelijke aanklager ondersteunen. What was he thinking? 

Met andere woorden, de afloop voor de psycho kan niet goed zijn.

We hebben eerder presidenten gehad die persoonlijke aandacht nodig hadden, wier temperament vulkanisch was, van wie mensen dachten dat ze gevaarlijk konden worden in hun waanzin. Heel veel presidenten zelfs. 

Kennedy was natuurlijk een leugenaar over zijn gezondheid en een pathologische schuinsmarcheerder. Johnson en Nixon hadden altijd last van hun demonen. Clinton schijnt ook onbeheerst kwaad te kunnen worden en had ook last van gebrek aan discipline. Kleine Bush was een evenwichtig type, maar dat had ook met gebrek aan diepgang te maken.

We zitten nu weer in de fase dat we denken: wat zal deze idioot deze week weer eens gaan doen? Leuk als het niet zo gevaarlijk was. De relevante tekst is het 25se Amendement op de Grondwet.